Alfa Romeo 4C

Goede redenen

• u heeft altijd al een extreme, compromisloze sportieve auto gebouwd, waarbij nu eens niet in de eerste plaats naar het weren van lawaai of het wegpoetsen van wegoneffenheden werd gestreefd, maar de pure prestatie, zowel rechtdoor als in het bochtenwerk werd beoogd.

• U weet dat de 4C geen vrouwenmagneet is, maar wat kan u dat schelen, het gaat hem om het rijgevoel, het directe stuur, de sequentiële versnellingsbak, de staande pedalen (tip/hiel, kent u hem nog?) de stoelen die u aan de auto vastplakken.

• Tweedehandsprijzen kunnen u niks schelen, want u gaat deze 4C, eens aangeschaft, nooit meer verkopen, maar u weet ook dat de auto dermate spaarzaam op de markt is gekomen, dat hij hoe dan ook prijs vast is.

• Bovendien is hij exclusief: er werden per dag maar 12 exemplaren gebouwd, want ja, koolstofvezel laminaat.

Belangrijke gegevens

Alfa bouwt in zijn 4C dezelfde motor 1.750 cc grote motor in die we al kennen van de Giulietta QV. Maar voor de 4C is hij volledig uit aluminium gebouwd, want de auto moest zo licht mogelijk zijn. Dat is hij met 895 kg dan ook. Met een 240 pk sterke motor is iedere pk verantwoordelijk voor 3,7 kg.

Gekoppeld aan een sequentiële automaat gaat de kracht naar de achterwielen. Dat is een logisch gevolg van een motor die achter de voorstoelen werd gebouwd. De viercilinder is niet bepaald moeders stilste, maar de liefhebber zal de sound ten zeerste waarderen.

De 4C wordt in de Maserati fabriek in Modena in elkaar gestoken. Verschillende gespecialiseerde bedrijven leveren de onderdelen aan. TTA (Tecno Tessile Adler) bijvoorbeeld, is verantwoordelijk voor de lichtgewicht koolstofvezel body vormt de basis van de 4C en wordt gemaakt door. Het chassis van de Alfa Romeo 4C bestaat uit een koolstofvezel body (tubulair), voorzien van voor- en achter subframes van aluminium. Het lakwerk van de Alfa Romeo 4C carrosserie wordt uitgevoerd door Carrozzeria Nuova, ook in Modena en verantwoordelijk voor de duurdere lakwerken in de Fiatgroep.

Motoren

De motor, een 1750 cc grote 4-cilinder met 4 klepper per cilinder en turbo aangeblazen, kennen we uit de Giulietta QV, maar daar was het blok nog uit gietijzer. Dat is voor de 4C versie ook in aluminium gegoten, want het grote doel was een maximale gewichtsbesparing. Tenslotte moesten 240 pk een auto van 895 kg naar circuitwaardige prestaties duwen. En met 3,7 kg per pk hebben de Alfa ingenieurs prima werk geleverd. De motor heeft met 350 Nm bij nauwelijks 2000 opm ook al een indrukwekkende werkkracht. De top van de auto is 257 km/, allen naar Duitsland.

Afmetingen

De 4C is welhaast een vierkant auto, hij is 3,98 mm lang, 1,86 m breed en nauwelijks 1,18 m hoog. Hij weegt 895 kg en de Spider is met 940 kg wat zwaarder, maar heeft gelijklopende maten. De koffer is een ruim handschoenenvak: 110 l.

Varianten

De 4C kwam in eerste instantie als een 2-deurscoupé op de markt. Hij was zoals hij was, je kon een maat grotere wielen kopen en een pack racing behoorde tot de mogelijkheden, waarbij de ophanging wat andere accenten kreeg (maar loeihard blijft vooral loeihard) en er werd aan de uitlaat gesleuteld. De Spider kreeg een Targa-structuur, met een stoffen dak tussen voorruit en rolbeugel.

Prijzen

De 4 C kwam met prijskaart van € 50.000 op de markt. Hij is met de jaren alleen maar duurder geworden. De Coupé eindigde met € 65.000, de Spider mocht ruim € 70.000 kosten. Op de tweedehandsmarkt is de 4C grofwild, maar zo goed als niet te kopen. Dat hij weinig van zijn waarde verliest, is de logica zelve.

Design

Buitenzijde

De Alfa 33 Stradale, een auto die eind jaren 60 over de Italiaanse wegen knalde en waar nauwelijks 20 exemplaren van gebouwd zijn, stond model voor de huidige 4C, die door Lorenzo Ramaciotti werd getekend en die ook al het koetswerk van de Maserati Quattroporte V1 en de Ferrari 550 Maranello (onder meer) ontwierp. De 4C is onmiskenbaar een Alfa Romeo en al even schatplichtig aan de 8C. A als je van de eerste verbazing bekomen bent, ook puur en eenvoudig van lijn. Zo ziet er sportauto met middenmotor eruit, met het bijna inherente nadeel dat het zicht naar achter niet bijster is.

Binnenkant

Het eerste wat opvalt: geen pook op de middentunnel. Schakelen doe je geheel automatisch of manueel met klepels op het stuur, de richting waarin de auto zich beweegt wordt met een eenvoudige druk op de knop gekozen. Het dashboard is digitaal, op 1 scherm is alle nodige informatie over het reilen en zeil van de auto te vinden. Dat is even wennen, maar feitelijk wordt vooral naar de prominent aanwezige toerenteller gekeken. De auto heeft geen overschot aan ruimte, maar je zit wel prima in de kuipjes. De middenconsole is sober gehouden

Veiligheid

Bij EuroNcap hebben ze nooit van een 4C gehoord, laat staan dat ze hem gezien hebben. Dat is met het speciale ontwerp van het koetswerk ook niet zo vreemd. In ieder geval heeft de F1 ons al getoond wat er met meerlagige koolstofvezel allemaal mogelijk is. Natuurlijk heeft de 4C veiligheidsgordels en airbags, abs-remmen met een prima remkrachtverdeling en een goed werkend tractiecontrole. Het remsysteem profiteert van het lage gewicht en krijgt de auto indrukwekkend tot stilstand.

Alternatieven

Een beschaafde variant en ook een flink aantal Euro’s duurder is de Porsche 718 Boxster, die heeft min of meer dezelfde architectuur, maar is zwaarder en krachtiger. Als we naar de lichtgewichten kijken, komt de Lotus Exige en de Alpine A110 om de hoek kijken als coupéconcurrent. De Alpine combineert weinig kilo’s (net een ton) aan een krachtige 4-cilinder turbo (net geen 300 pk). De concurrentie maakt u net als de Alfa zo’n € 70.000 lichter.