Bugatti EB 110

Met de Bugatti EB 110 leeft de Bugatti-legende in 1991 weer op

Het idee om de door Italiaan Ettore Bugatti in 1909 opgerichte sportautofabrikant Bugatti die in 1963 failliet was gegaan nieuw leven in te blazen ontstond lang voordat het Volkswagenconcern in 1998 de naam Bugatti overnam en hieruit in de vorm van de Bugatti Veyron een VW-prestigeobject maakte. De reden dat de naam Bugatti zo fascineerde: tot in de jaren ’40 golden de modellen van het merk als de doorlopende winnaar op het Europese circuit. Toen de coupés en roadsters uit de Bugatti-fabriek in Molsheim op de markt kwamen  riepen ze niet alleen vanwege hun buitengewone snelheid bewondering op. Een extravagant en zo nu en dan excentriek design hoorde traditioneel tot het voorkomen van veel Bugatti modellen. Toen Bugatti in 1987 in Italië opnieuw werd opgericht was dan ook duidelijk hoe het merk zich zou profileren: met een supersportauto. Het project kreeg de naam Bugatti EB 110. De coupé was in 1991 ontwikkeld om in kleine serieproductie genomen te worden. Dit was op de 110e geboortedag van Ettore Bugatti, wiens initialen gebruikt werden in de typebenaming. Tot 1995 werden bijna 150 exemplaren van deze sportauto in Italië geproduceerd.  

Tussen 1991 en 1995 ontstaan twee versies van de Bugatti EB 110

Dat de amper één meter hoge Bugatti EB 110 met de smalle rechthoekige koplampen en de naar boven openende schaardeuren leek op de bijna twintig jaar eerder ontwikkelde Lamborghini Countach was geen toeval. Het design stamde namelijk van Countach-ontwerper Stanzani, die de carrosserie van de Bugatti EB 110 nu echter met modernere rondingen ontworp. Ook de vaste Countach-achtervleugel ontbrak en werd bij de Bugatti EB 110 vervangen door een spoiler die bij hogere snelheden automatisch geactiveerd werd. Als materiaal werden voor de carrosserie glasvezel versterkte kunststoffen en voor de bodemgroep licht metaal gebruikt. Hiermee kon het gewicht van de Bugatti EB 110 in de in 1992 geïntroduceerde super-sportversie beperkt worden tot zo’n 1,5 ton. Het met comfortelementen uitgeruste model Bugatti EB 110 GT, waarmee de bouwserie van de coupés in 1991 gestart werd, woog iets meer.

Een middenmotor met vier turboladers geeft de Bugatti EB 110 aandrijvingskracht

Als motoruitrusting kozen de constructeurs voor een V12-middenmotor die onder de glazen achterklep werd ondergebracht. Dankzij vier turboladers ontwikkelde deze zijn geweldige aandrijvingskracht. De Bugatti EB 110 Super-Sport (SS) accelereerde hiermee in 3,3 seconden van nul naar honderd kilometer per uur. De GT-uitvoering deed er 0,2 seconden langer over. De Bugatti EB 110 SS had een prestatievermogen van 450 kW (611 pk); de Bugattti EB 110 GT moest genoegen nemen met 411 kW (560 pk). Afhankelijk van de motor bereikte de Bugatti EB 110 hiermee topsnelheden tussen 343 en 351 km/u. De Bugatti EB 110 werd standaard aangedreven door een permanente vierwielaandrijving.