Daihatsu Feroza

Na hun ervaringen met deze tegen het einde van de jaren '70 aanvankelijk als Daihatsu Wildcat, later als Daihatsu Rocky verkochte terreinwagens, werkten de Japanners aan een kleiner instapmodel met soortgelijke eigenschappen. In 1987 begon men in Japan uiteindelijk aan de productie van de Daihatsu Feroza gedoopte terreinwagen. De Daihatsu Feroza bleef voor de Europese markten tot 1997 in de collectie, tot aan de introductie van de Daihatsu Terios in, een kleine SUV van de nieuwe generatie. De productie in Japan werd vervolgens twee jaar later beëindigd.

Inschakelbare vierwielaandrijving voor de Daihatsu Feroza

Met een wielbasis van 2,18 meter en een totale lengte van 3,76 meter viel de Feroza duidelijk compacter uit dan de modellen uit de serie Daihatsu Rocky, waar de Feroza de typische offroadstijl van haar carrosserie mee deelde. Een karakteristiek kenmerk van de Daihatsu Feroza waren zijn hoekig uitgesneden wielkasten. Vanaf 1992 rolde de tweede generatie van de Daihatsu Feroza met een gewijzigd vooraanzicht van de band. De Daihatsu Feroza werd in beide generaties met zowel een stoffen dak als met een hardtop geproduceerd. Een technische bijzonderheid: de kleine terreinwagen beschikte over inschakelbare vierwielaandrijving.

De motoren van de Daihatsu Feroza

De eerste generatie van de Feroza werd afhankelijk van het verkoopland uitgerust met 1,6 liter motoren met een vermogen tussen de 55 kW (75 pk) en 70 kW (95 pk). In 1992 en 1993 rolde er tevens een door de Italiaanse carrosseriebouwer Bertone gemodificeerde versie van de Daihatsu Feroza in een kleine oplage van de band onder de naam Freeclimber. Deze werd uitgerust met een BMW-motor met een vermogen van 75 kW (100 pk).