Ferrari 250

Geboren op het circuit en gevormd op de weg

Van de Ferrari 250 zijn veel verschillende types gemaakt. De eerste die de wereld te zien kreeg was de 250 S in 1952. Grappig genoeg gebeurde dit niet op een autoshow maar tijdens de “Mille Miglia”, een race van 1600 km door Italië. Dat was toen niet zo heel gek omdat Ferrari de reputatie had auto’s te ontwikkelen voor races, en dan pas de consument. Als ze daarna goed genoeg waren werden ze al productieauto uitgebracht. Toen Ferrari uiteindelijk onder de indruk was van de 250 en zijn 3.0 V12 werd de auto hetzelfde jaar nog geshowd op de Motorshow van Parijs. Het duurde daarna nog 3 jaar voordat de eerste legale straatauto’s uit de Ferrari fabriek in Maranello, Italië zouden rollen.

Als je naar de styling van de 250 kijkt dan zie je gelijk dat niet alle auto’s in de serie op elkaar lijken. Oké, ze zijn allemaal onmiskenbaar Italiaans. Alle auto’s hebben strakke, vloeiende lijnen en een karakteristieke grille aan de voorkant. Daarnaast is de ronkende V12 natuurlijk een geweldig onderdeel van een klassieke Ferrari. Toch bracht Ferrari in de 12-jarige productie van deze auto maar liefst 22(!) verschillende types uit. Niet zo gek als je bedenkt dat er van sommige types maar 22 zijn gemaakt. Daarnaast deed de auto natuurlijk ook mee aan veel verschillende races zoals de eerder genoemde Mille Miglia, maar bijvoorbeeld ook de 24 uur van Le Mans. Ze zaten bij Ferrari in ieder geval niet stil als het om de 250 ging.

Wat mocht zo’n stukje Italiaans vakmanschap in de jaren 50 dan wel niet kosten? De meeste van de types werden verkocht voor zo’n € 11,000. Als je het pronkstuk van de collectie wilde bemachtigen, de Ferrari 250 GTO, dan kostte dat € 16,000.

Een Ferrari, Shelby en een Lamborghini

Toen de 250 op de markt kwam was de concurrentie pittig. Sterker nog, in 1959 won Caroll Shelby de Le Mans race. Dit motiveerde hem zo erg dat hij nog een keer van Ferrari wilde winnen maar dan met een auto van zijn eigen ontwerp. Zo werd uiteindelijk de Shelby Daytona geboren, de regelrechte concurrent van de Ferrari 250 GTO. Als het gaat om straatauto’s dan is Lamborghini met de Miura P400 nog een goede concurrent. Lamborghini is namelijk ook ontstaan uit een onvrede over Ferrari’s.

De Ferrari 250 is een raceauto, dus voor het vergelijken kijk je eerst naar de kracht-gewichtsverhouding. Het topstuk van de 250 serie, de 250 GTO, leverde een totaal van 302 pk met een gewicht van 950 kg. Dat brengt de verhouding op een indrukwekkende 3,1 kg/pk. De Daytona doet het echter nog beter. Met een totaal van 385 pk en een zwaarder gewicht van 1,043 kg komt de Amerikaan uit op 2,7 kg/pk. De Miura P400 komt op de derde plek te staan. Met het zwaarste gewicht van 1,125 kg en in totaal 250 pk komt de verhouding op 3,2 kg/pk.

Oké, de Daytona heeft dus de overhand als het gaat om de verhouding tussen kracht en gewicht. Het is echter maar net hoe je het wil bekijken. De 250 GTO maakt namelijk gebruik van een 3.0 V12 en dat levert de auto dus 100 pk/liter op. Dat is ontzettend indrukwekkend, helemaal voor een auto uit die tijd. De Daytona maakte daarentegen gebruik van een 4.7 V8. Dat komt neer op 82 pk/liter. De motor van de Daytona was dus simpelweg groter, zeker niet efficiënter. Zelfs de Miura P400 deed het beter dan dat. Met zijn 4.0 V12 behaalde deze 90pk/liter.

Als laatste is er de hoeveelheid keuze. Als je kiest voor een gebruikte Ferrari 250 dan mag het duidelijk zijn dat je nog veel te kiezen hebt. Helemaal als het gaat om modellen. De 250 is namelijk uitgebracht in een coupé, berlinetta of cabriolet stijl. Verder kun je in de 250 Export en Europa ook nog kiezen uit een iets subtielere 3.0 Lampredi V12 met 220 pk. Als het gaat om de Shelby dan is er in totaal maar 1 model, waarvan er maar 6 auto’s zijn gemaakt. De auto mag officieel wel de weg op, maar luxe en rijcomfort zul je je niet vinden. Van de Miura zijn er in totaal 6 modellen gebouwd. Hierbij kun je kiezen uit een coupé, roadster of targadak. De motor is een 3.9 V12 die afhankelijk van het jaar 350 - 380 pk heeft.

Een pronkstuk van een Ferrari motor

De meeste 250 modellen beschikken dus over een 3.0 Colombo V12 met 250 - 300 pk. De Export en de Europa hadden echter een 3.0 Lampredi V12 met 220 pk. In alle gevallen is een V12 natuurlijk niet echt zuinig te noemen. Je kunt daarom rekening houden met een verbruik van ongeveer 1 op 5.

Uitrusting en opties

De Ferrari 250 is ontwikkeld om mee te racen. Ferrari nam dit zo serieus dat ze het interieur van de auto werkelijk Spartaans hebben gemaakt. Om een idee te geven: Soms heeft het dashboard zelfs geen snelheidsmeter. Verder was alle onnodige elektronica ook uit de auto gehaald om gewicht te besparen. Wat je wel standaard kreeg was een houten stuurwiel met 3 spaken. De Ferrari 250 ging om racen, en dat hebben ze in Italië goed duidelijk weten te maken. Mocht je toch voor een iets minder Spartaanse uitvoering gaan dan kon je kiezen voor:

• Lederen bekleding (deurpanelen en stoelen)

Voor als je zoekt naar een stukje racegeschiedenis

De Ferrari 250 heeft binnen de racecultuur een uniek status. Met het winnen van meerdere grote races, waaronder de 24 uur van Le Mans is dat natuurlijk ook totaal verdient. Een 250 is daarom de ideale auto voor iemand die op zoek is naar een echte race icoon. Daarnaast is de auto ideaal voor mensen die zoeken naar exclusiviteit. Een Ferrari 250 GTO is in 2014 namelijk geveild voor $48,4 miljoen.