Ford Scorpio

Goede redenen

• Nostalgische nachtmerrie van Duitse premiummerken
• Een van de beste reisauto’s van zijn generatie
• Vooruitstrevend qua comfort, luxe en techniek
• Uiterst betaalbaar op occasionmarkt

Technische gegevens

Motorisatie

De Scorpio, geproduceerd tussen 1985 en 1998, is de opvolger van de Ford Grenada en staat op een verlengd platform van de Sierra. Onderhuids worden er dan ook diverse technieken uitgewisseld tussen deze twee, waaronder de motoren. Net als de Sierra was ook de Scorpio een achterwielaangedreven auto. Voorwielaandrijving zou nooit tot de keuzemogelijkheden behoren, al deed vierwielaandrijving wel zijn intrede. Aandrijving op alle vier de wielen was louter beschikbaar in combinatie met de topmotorisering (een 2.8 en later 2.9 liter V6) en dito uitrustingsniveau (Ghia). De dikste en snelste Scorpio was zodoende enkel weggelegd voor kopers die ook met een schuin oog keken naar de modellen van Audi, BMW en Mercedes-Benz. Sowieso was de Ford Scorpio destijds een doorn in het oog van die Duitse paradepaardjes, vanwege de hoogwaardige standaarduitrusting.

Voor kopers met een kleinere portemonnee bleven er evenwel nog genoeg interessante motoropties over. Het gros van het motorenprogramma bestond uit atmosferische viercilinders, variërend in slagvolume tussen 1.8 en 2.0 liter. De vermogens van de carburateur aangedreven ‘benzines’ liepen uiteen van 90 tot 105 pk. De 2.0i – met de ‘i’ van injectie – genoot 115 pk en wist de grote Scorpio een topsnelheid te geven van 193 km/u. Een topsnelheid die verre van vanzelfsprekend was eind jaren tachtig en zelfs tot ver in de jaren negentig. De 2.4 liter V6, goed voor 130 pk, maakte de Scorpio opmerkelijk genoeg een stuk trager, maar met de 2.8 liter en latere 2.9 liter V6 wist de uit de kluiten gewassen Ford zowaar de 200 km/u te doorbreken. Pas bij 208 km/u was de koek op.
Het motorische klapstuk volgde in 1991: een V6 die in samenwerking met het Britse Cosworth was ontwikkeld. Deze Ford Scorpio 2.9i 24v beschikte over indrukwekkende specificaties, met een vermogen van 194 pk en een koppel van 275 Nm. Via de standaard automatische transmissie (een handgeschakelde versie was niet beschikbaar) accelereerde het topmodel in 8,8 seconden van 0 naar 100 km/u. De topsnelheid bedroeg 225 km/u. Ruimschoots genoeg om Audi- en BMW-rijders peentjes te laten zweten op de Autobahn.

Dieselen kon uiteraard ook. 2.4 liter groot was het dieselblok, maar verder dan 70 pk en 148 Nm kwam het vermogen niet. De acceleratie nam maar liefst 20 seconden in beslag, bij een top van 158 km/u. Eigenlijk Scorpio-onwaardig. Om de eer te redden introduceerde Ford ook een 2.5 turbodiesel met 92 pk en 201 Nm. Die was al wat vlotter, maar nog altijd geen strepentrekker. Relatief zuinig waren de diesels dan weer wel met een gemiddeld van 1 op 13.

In 1994, na een facelift enkele jaren daarvoor, volgde de tweede en laatste generatie van de Ford Scorpio. Op de keper beschouwd als oude wijn in nieuwe zakken. Oftewel, het design was (veel) moderner, maar onderhuids gingen nog grotendeels dezelfde motoren van de eerste generatie schuil. Tel hierbij op dat de populariteit van grote auto’s van mainstream automerken dalende was, en het valt voor te stellen dat de babyboomers en generatie-X zich enkel de eerste generatie Scorpio weten te herinneren. Behalve Prinses Beatrix allicht, die zich destijds trouw door beide Scorpio-generaties liet chauffeuren. Evenals voormalige minister-president Wim Kok, trouwens.

Afmetingen

De Ford Scorpio, oorspronkelijk een hatchback, behoorde tot de grotere auto’s op de markt met een lengte van 4,67 en breedte van 1,76 meter. Nadat we er tergend lang op had moeten wachten, volgde in 1992 dan eindelijk de Scorpio Wagon. Deze stationwagonversie was zowaar nog langer met 4,74 meter, gelijk aan de sedanversie die enkele jaren daarvoor was geïntroduceerd. Met zo’n riante voetafdruk is het niet verwonderlijk dat de bagageruimte evident was. Standaard was er 550 liter voorhanden. Met de stoelen plat maar liefst 1.600 liter – de natte droom van menig gezinshoofd. De Sedan moest het met 490 liter stellen, ook niet slecht.

De belangrijkste specificaties op een rij

Varianten

Standaard rustte Ford de Scorpio completer uit dan de (Duitse) luxemerken. De Scorpio was een van de eerste auto’s met ABS. Ford monteerde het zelfs standaard op iedere Scorpio en zette daarmee Mercedes-Benz in zijn hemd (dat het remsysteem enkel als optie aanbood). Andere standaardvoorzieningen waren stuurbekrachtiging, centrale vergrendeling, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel en stuurwiel en buitenspiegels die van binnenuit verstelbaar waren. En er was nog meer. Tot de standaarduitrusting behoorden ook automatische veiligheidsgordels (voor en achter), een getinte voorruit van gelaagd glas en halogeen koplampen. Ook inbegrepen waren een digitale klok en verstelbare hoofdsteunen op de voorstoelen. Allemaal zaken waarvoor je elders extra diep voor in de buidel moest tasten.

In de uitvoering GL (later GLX) waren, bovenop de uitrusting van de basisversie, ook elektrische ramen vooraan, elektrisch verstelbare buitenspiegels, een middenarmsteun voorin en een schuif-/kanteldak. Met het Ghia-vlaggenschip ging Ford helemaal los met verwennerijen. Denk naast de eerdergenoemde zaken bijvoorbeeld ook aan een multi-instelbaar stuurwiel, automatische klimaatregeling, mistlampen, automatisch dimmende binnenspiegel en lichtmetalen velgen. Niet zo vreemd dus dat zelfs kopers die de Jaguar-showroom bezochten, eveneens nieuwsgierig gingen neuzen bij Ford.

Prijzen

Als absoluut vlaggenschip was de Scorpio als vanzelfsprekend niet de voordeligste Ford. Prijzen begonnen ooit bij 16.000 euro. Met het verstrijken van de tijd liep dit op naar 25.000 euro. De Scorpio 2.9i 24v (met Cosworth-V6) kostte op het laatst tegen de 36.000 euro. Dertig jaar later is de Scorpio op de occasionmarkt al te koop voor enkele duizenden euro’s. Vaak zelfs veel minder bij een (nog) ouder exemplaar van de eerste generatie. Gezien de leeftijd van de Ford Scorpio wordt het aanbod steeds kleiner. Veel meer dan een handvol exemplaren is er meestal niet. Opschieten dus, als je er per se eentje wilt rijden.

Design

Buitenkant

De eerste generatie Ford Scorpio werd nog ontworpen door de toenmalige Ford-hoofdontwerper Uwe Bahnsen, die ook verantwoordelijk was voor de legendarische Ford-modellen P3 alias de ‘badkuip’, de ‘Knudsen-Taunus’ en de Capri II en Escort. Het behoeft geen betoog dat niet alleen de technische basis gedeeld werd met de Sierra, maar ook het design. Dit samenspel leverde de Scorpio de prestigieuze titel ‘Europese Auto van het Jaar’ in 1986 op. Deze award en het predicaat ‘ontzettend veel auto voor het geld’ resulteerde echter niet in een doorslaand succes. Dat gold zowel voor de eerste als de tweede generatie die was voorzien van droevige ‘googly eyes’. De designkeuzes die Ford maakte tijdens de ontwikkeling van de laatste generatie, verstoorden de balans van het oorspronkelijke ontwerp volledig, met alle gevolgen van dien. In 1998 stopte de productie, na een korte carrière van slechts 4 jaar.

Binnenkant

Het interieur van de Scorpio is altijd al ‘ronder’ geweest dan dat van de Sierra. Vanaf de tweede generatie deed Ford hier niet één, maar drie schepjes bovenop. Het geheel oogde welhaast organisch. Fraai ook? Daar zijn de meningen over verdeeld. Het interieurdesign sloot in elk geval aan bij het exterieurdesign en er was een periode in de jaren negentig en tweeduizend dat rondvormige dashboards zowaar hip waren. Over de standaarduitrusting van de Scorpio was iedereen het unaniem eens; die was zeer compleet en zorgde voor veel comfort en gemakken onderweg. Sowieso voelde de Scorpio zich als een vis in het water op de lange baan. Alsof ’ie daarvoor was gemaakt met zijn prettige en solide onderstel in combinatie met achterwielaandrijving.

Veiligheid

Op het gebied van veiligheid was de Scorpio zijn tijd vooruit. Immers, voor die tijd waren geventileerde schijfremmen rondom en ABS nog een unicum in autoland. Een bestuurders- en passagiersairbag waren eveneens van de partij, naast een solide weggedrag dat vertrouwen gaf als er gas werd gegeven.

Alternatieven

De Scorpio was een grote auto, actief in het lagere tot middelhoge E-segment. In dezelfde vijver vissen modellen als de Opel Omega en 25 en Safrane van Renault. Ook de Audi A6, BMW 5-serie en Mercedes-Benz E-klasse uit die periode zijn potentiële alternatieven. Tenminste, als het om formaat en ruimte gaat. Qua allure en aanzien staan die echter een aantal treden hoger op de ladder.