Mercedes-Benz 230

Belangrijke gegevens

Mercedes bood de 230 doorheen vier generaries aan met de fabriekscodes W110, W114/115, W123 en W124. Daarbij ging het telkens om auto’s met 2.3-litermotoren op benzine, want dieselversies van de 230 waren er nooit.

De W110 was de eerste die de 230-motorisatie mocht ontvrangen, al moest het model daarvoor eerst een update ondergaan. De sedan was namelijk in productie van 1961 tot 1968, maar werd pas in 1965 voorzien van een 230-versie. Daarbij ging het om een 2.3-liter zescilinder benzinemotor met twee Solex-carburateurs, goed voor 105 pk. Een jaartje later, in 1966, werden die vervangen door Zenith-carburateurs en steeg het vermogen naar 120 pk.

Die laatste motor maakte met minimale wijzigingen de overstap naar de W114, waar hij onder de noemer ‘230.6’ nog steeds 120 pk produceerde. Daarnaast kwam er een tweede 230-motorisatie bij na de update in 1973, de 230.4, en daarbij ging het om een viercilindermotor met 109 pk. Die motorisatie bleef voorbehouden aan de uiterlijk identieke W115, aangezien die fabriekscode gebruikt werd voor de modellen met viercilindermotoren en alle zescilinders als W114 aangeduid werden. Dit verwarde de naamgeving echter in die mate dat zelfs Mercedes beide modellen intern aanduidde onder de noemer ‘/8’ (Strich Acht), naar de lancering in 1968.

De opvolger kwam in 1975 op de markt en hield het terug op één fabrieksbenaming voor alle motoriaties: W123. Dit model moderniseerde aanzienlijk op uiterlijk en op structureel vlak, want ook vandaag blijft dit misschien wel het meest herkenbare Mercedes-design ooit. Technisch bleven de wijzigingen aanvankelijk echter conservatief, want de 230 nam de 2.3-liter viercilinder benzinemotor met 109 pk van de vorige 230.4 over. De facelift in 1980 nam de motorisaties echter flink onder handen, waarbij de 230 voorzien werd van een volledig nieuw motorblok (nog steeds 2.3-liter groot) met voortaan 136 pk dankzij brandstofinjectie. Daarbij werd de naam veranderd van ‘230’ naar ‘230 E’.

De nieuwe benzinemotor werd naadloos overgenomen door de W124, het model dat bij zijn laatste facelift voor het eerst de naam ‘E-Klasse’ opgespeld zou krijgen. Bij zijn lancering in 1984 verscheen die echter nog als 230 E, ook hier dus goed voor 136 pk. Na de eerste facelift in 1989 zakte het vermogen licht naar 132 pk omwille van uitstootregels. In 1992 kreeg het benzinegamma een laatste update waarbij de 230 E geschrapt werd, en er een nieuwe 2.0-litermotor met 136 pk in de plaats kwam. Daardoor verdween de 230-motorisatie nog voor de introductie van de naam ‘E-Klasse’.

Prijzen

Sinds de introductie van de E-Klasse in 1993 biedt Mercedes-Benz geen modellen meer aan onder de naam ‘230’. Op de tweedehandsmarkt vind je ze echter wel terug met bouwjaren van 1965 tot 1992, en daarbij gaat het vaak om gewaardeerde klassiekers. Zo kost een exemplaar van de W110-generatie je al snel 30.000 euro, al kunnen de prijzen voor knappe exemplaren de kaap van 70.000 euro overstijgen. De W114 en W115 zijn minder zeldzaam, en daar vind je er al eentje van voor zo’n 10.000 euro met uitschieters tot 25.000 euro. De W123 met 2.3-litermotor haal je dan weer in huis **vanaf zo’n 8.000 euro. De W124 is de goedkoopste, maar ook die begint stilaan klassiekerstatus te bereiken. Vanaf zo’n 4.000 euro vind je ze al in rijklare toestand, en 10.000 euro geeft je een heel mooi exemplaar.

Alternatieven

De modellen van de 230-reeks waren destijds de kleinste modellen die Mercedes-Benz aanbood, maar toch ging het al om luxewagens. Zo moest je bij BMW al shoppen voor een 5 Reeks of voorheen een Neue Klasse om iets gelijkaardigs te vinden. Audi speelde dan weer in hetzelfde segment met de 100.