MG MGB

Goede redenen

• De MGB gebruikt simpele componenten waardoor je geen schrik moet hebben om zelf aan de slag te gaan.

• Door het grote aantal liefhebbers zijn onderdelen voor deze roadster decennia na datum nog steeds vlot te vinden.

• Door zijn oldtimerstatuut is de MGB betaalbaar op de baan te houden

• We zouden het bijna vergeten… maar de MGB is ook een plezante auto om mee te rijden.

Belangrijke gegevens over de MGB

Motoren

Alle MGB's, met uitzondering van de latere V8-modellen, kregen een viercilinder B-Series-motor van BMC in het vooronder. De cilinderinhoud bedroeg 1.798 cc. Het vermogen bedroeg nieuw 95 pk. Modellen voor de Amerikaanse markt zagen door emissiewaarden stelselmatig hun vermogen zakken tot “amper” 70 pk.

Tot 1967 werden de MGB’s geleverd met een niet-gesynchroniseerde eerste versnelling. Overdrive was beschikbaar als optie op de doorontwikkelde versnellingsbak die ook al had gediend in de MGA. In 1968 kreeg de MGB de volledige gesynchroniseerde versnellingsbak uit de MGC, aangezien deze ontworpen was om meer pk’s te verteren, is deze ook veel minder fragiel. Een automatische versnellingsbak was ook beschikbaar als optie, maar was wegens de meerkost geen populaire optie.

Vanaf 1973 kreeg de MGB een Rover 3.5-liter V8 ingelepeld, in combinatie met de zwaardere transmissie was dit een begeerlijk item. Niet in het minst door zijn vermogen van net geen 140 pk.

Afmetingen

De MGB is een kleine tweezitter en meet slechts 3.886mm in lengte, 1.524 mm in breedte en 1.238 mm in hoogte. De wielbasis bedroeg 2.312mm. In elke dimensie was de MGB dus iets groter dan zijn rivaal bij Triumph; de Spitfire. De Amerikaanse/latere modellen met rubberen bumpers waren 30 mm langer en 60 mm hoger.

Varianten

In totaal werd de MGB over zijn productietijd van 18 jaar in verschillende varianten en speciale edities gebouwd. We bespreken hier de voornaamste.

De eerste die uitkwam was de MGB in roadster-vorm. Drie jaar na de introductie volgde de MG B GT. Deze versie werd ook wel eens met een knipoog “ a poor man’s Aston Martin” genoemd. De schitterende lijn van de hand van Pininfarina zit hier sowieso voor iets tussen.

Vanaf 1973, tot 1976, werd de Rover V8 in het vooronder gelepeld en dit werd wel gesmaakt, de MGB GT V8 was geboren. De roadster kreeg nooit deze V8, maar een handige Harry krijgt dit wel klaar.

Last but not least, Rover maakte in de jaren negentig een beperkte productie van 2.000 exemplaren van de RV8 . Ondanks de gelijkenis in uiterlijk met de roadster, had de RV8 minder dan 5% uitwisselbaarheid van onderdelen met de originele auto. Heden ten dage is de RV8 een gewilde youngtimer met een zeer mooie lijn gecombineerd met modern(er) comfort.

Prijzen

In de regel geldt: hoe recenter de MGB, hoe minder waardevol, en roadsters zijn meer waard dan GT's. De allerbeste eerste generatie (Mk1) roadsters (1962-67) kunnen nu tot 25.000 euro opbrengen, terwijl bruikbare projecten vanaf ongeveer 7000 euro kunnen worden gevonden. Latere Mk3's (1972-79) zijn de beste trade-off als je chromen bumpers wilt, vanaf 6.000 euro vind je een project.

Design

Buitenzijde

De lijn van de MGB is zuinig speels en mogelijk het oervoorbeeld van een roadster. Liefst voorzien van chromen bumpers en ons inziens is een GT met een open dakje de gulden middenweg.

Binnenzijde

Wind-up ramen waren standaard en een comfortabele bestuurderscabine bood veel beenruimte. Achter de stoelen was een hoedenplank aangebracht. Hiermee is de MGB een heerlijke daily driver voor kleine afstanden.

Alternatieven

De Triumph Spitfire was de gedoodverfde rivaal voor de MGB. Draait het je vooral over een roadster die je wil inschrijven als oldtimer, dan kan je misschien ook je gading vinden bij de later gelanceerde Mazda MX-5 NA.