Opel Manta

Goede redenen

• De Opel Manta is nog een echte, ouderwetse coupé. Zijn compacte formaat en zijn lage daklijn geven hem een sportieve look, terwijl de dubbele ronde koplampen en achterlichten van de eerste generatie zeer herkenbaar zijn.

• De sportiviteit bleef niet bij de looks: ook qua rijgedrag kon je heel wat plezier beleven met de Manta, vooral dankzij zijn lage gewicht. Heel sportieve motoren had de Manta niet, maar dat was ook niet echt nodig.

• Door zijn lichte bouw en de techniek die werd overgenomen van andere modellen binnen het Opel-gamma, zijn onderdelen niet duur en is het ook niet moeilijk om aan een Manta te werken. Ze beginnen wel steeds zeldzamer te worden, wat het ook moeilijker maakt om aan onderdelen te geraken.

Alle belangrijke gegevens over de Opel Manta

Motoren

De Opel Manta heeft nooit erg sportieve motoren gehad, op enkele speciale of onofficiële reeksen na. De Manta A (de eerste generatie) had viercilinders van 1,2 tot 1,9 liter groot, met vermogens van 60 tot 105 pk in de GT/E. De Manta had altijd achterwielaandrijving en in de Manta A was een manuele vierversnellingsbak standaard, met optioneel een drietrapsautomaat.

Van de Manta A kwamen er twee speciale versies: de Turbomanta, die oorspronkelijk in opdracht van Opel werd gebouwd als potentiële topversie, maar uiteindelijk werd geschrapt. De Turbomanta heeft een 1,9 liter-benzinemotor met turbo van 156 pk en kon in minder dan 8 seconden van 0 naar 100 km/u sprinten - de GT/E deed er 11,5 seconden over. Een tweede project van Belgische makelij was de TE 2800, een poging van het Belgische Transeurop Engineering om een zescilinder in de Manta te bouwen, maar Opel zou er nooit zijn goedkeuring voor krijgen. De TE 2800 had 142 pk en was even snel als de Turbomanta. Het was een populaire basis voor rallywagens.

De Opel Manta B groeide qua formaat en kreeg ook iets krachtigere motoren, maar het gamma bestond nog steeds uit 1,2 tot 2 liter grote viercilinders, met een piekvermogen van 110 pk - al leverde Opel ook een tuningkit die de 2.0 naar 125 pk tilde. Een vijfde versnelling werd later toegevoegd aan de krachtigere versies.

De snelste Manta B’s, en vandaag ook de meest begeerlijke, zijn de Manta 400’s. Die zijn samen met tuner Irmscher en motorenspecialist Cosworth ontwikkeld en hebben een 2,4 liter-benzinemotor van 144 pk. Deze Manta werd gebruikt als basis voor rallywagens, die tot 300 pk leverden.

Afmetingen

De Opel Manta A was 4,29 meter lang, 1,60 meter breed en 1,30 meter hoog en woog slechts om en bij de 950 kilo. Aan boord was er plek voor 4 personen en 326 liter aan bagage.

De Opel Manta B werd een stukje groter en had twee koetswerkvarianten: de traditionele tweedeurs coupé en een driedeurs fastback, die ook iets korter was (4,38 meter vs. 4,48 meter). De Manta B was 1,67 meter breed en 1,33 meter hoog.

Uitvoeringen

De Opel Manta was over het algemeen een overwegend braaf aangekleed model, maar er waren wel een aantal sportieve versies. Allereerst de GT/E, die naast een 105 pk sterke motor ook Recaro-sportstoelen kreeg. Van de Manta B was er ook een GT/E (later GSi), maar de interessantste versies kwamen van tuner Irmscher: de i200, i240, i300 en i400. Allemaal bedoeld als homologatiemodellen voor de rallysport. De laatste Opel Manta was de GSi Exclusive.

Nieuw- en tweedehandsprijzen

De Opel Manta is een zeldzaam beestje aan het worden. Op het moment van schrijven (december 2022) staan er amper 45 exemplaren te koop in Europa van de Manta A en B samengeteld. De prijzen beginnen bij zo’n 6.000 euro voor de rijdende exemplaren, waarbij de Manta B over het algemeen wat goedkoper en minder zeldzaam is. Een Manta A heb je pas vanaf 10.000 euro. De sportieve versies zijn het meest gewild, met prijzen voor een GT/E of GSi vanaf 20.000 euro.

Design-highlights en interieur

De Opel Manta A werd in 1970 gelanceerd en was gebaseerd op de Opel Ascona, die iets later uitkwam. Hij had een klassieke coupévorm met opvallende dubbele koplampen en achterlichten. Die laatsten zouden later ook gebruikt worden op de eerste Opel GT. Hoewel hij zijn naam ontleende aan de Manta Ray-conceptcar, leek hij niet op dat studiemodel - dat zou later gebruikt worden als basis voor de Corvette C3. De Manta A werd al na 5 jaar vervangen door de Manta B, die een stukje groeide en er ook wat minder klassiek uitzag, maar nog steeds het originele recept volgde. De ronde lichten werden vervangen door hoekige exemplaren en de neus liep nu schuin af. Er kwam ook een driedeurs Manta met een schuin aflopende daklijn.

Goede ergonomie

Aan boord merk je niet direct dat de Manta A al meer dan 50 jaar oud is. De instrumenten zijn logisch geplaatst en helder af te lezen, terwijl ook de ergonomie en de bouwkwaliteit de tand des tijds heeft doorstaan. De GT/E kreeg Recaro-sportzetels en een driespaaks sportstuur, maar dit wordt vaak vervangen door een aftermarket sportstuur.

De Manta B GT/E ging nog een stapje verder: de Recaro’s werden bedrukt met een patroon van grote, overlappende Opel-logo’s. De klokkenwinkel was nu verzameld onder een grote afdekking en ook de plaatsing van de versnellingspook was anders, met een dashboard dat dieper in de cabine reikt.

Rijhulp en veiligheid

Qua veiligheidsuitrusting mag je niet al te veel verwachten van de Opel Manta. Het is zelfs tevergeefs zoeken naar veiligheidsgordels voor de achterbank.

Alternatieven

De Opel Manta kwam uit in een tijd dat de vraag naar sportieve coupeetjes nog groot was: je had de Manta, de Fiat 124 Sport Coupé, de Renault 15/17, de Toyota Celica en natuurlijk de Ford Capri, waarschijnlijk de grootste concurrent voor de Manta. De Capri werd echter ook geleverd met zescilinders, waar de gewone Manta’s niet aan konden tippen. Wil je vandaag een relatief betaalbare en compacte sportcoupé, dan moet je al een Toyota GR86 kopen.