Opel Vectra

Goede redenen

• Opel heeft een tijdje uitgepakt met de slogan ‘Wir leben Auto’s’. Laat dat overdreven zijn, de Vectra heeft wel een bijzonder fijn weggedrag en vergeeft zijn chauffeur veel.

• Opel realiseert die rijeigenschappen niet door de Vectra een stevige ophanging te geven. De auto is comfortabel, filtert de kwaliteit van het Belgische wegennet netjes weg voor zijn passagiers en het interieur is ruim genoeg voor 5.

• Met zijn laatste generatie diesels wist Opel ook pittige prestaties aan een economisch verbruik te koppelen. Daarmee was de Vectra een reisauto bij uitstek en wie de break had gekozen, kon ook nog eens rekenen op een functioneel interieur.

• Boven alles was de Vectra voor zijn klasse een stille auto. De afdichtingsrubbers deden prima werk en rij- en rolgeluiden werden voortreffelijk uit het interieur gehouden, ook bij Autobahn-gemiddelden. Bovendien had hij ook prima stoelen, zodat de chauffeur na een lange rit behoorlijk fris uit de auto stapte.

Belangrijke gegevens

Van de Vectra zijn uiteindelijk tussen 1988 en 2009 zo’n 39 verschillende motoren of versies van motoren ingebouwd. We houden het voor het overzicht bij de laatste versie van de Vectra (2002-2009).

Motoren

Daar was de populairste motor een 4-cilinder diesel genaamd CDTi, dankzij 16 kleppen en een turbo goed voor 150 pk en 320 Nm. De kracht ging via een handgeschakelde 6-bak of een 6-trapsautomaat naar de voorwielen. Er was ook een 2.2 DTi, eveneens een 16-klepper met turbo en directe injectie die 125 pk en 280 Nm sterk was. Die was alleen met een handgeschakelde 5-bak te kopen. De strafste diesel had 3.0 liter inhoud en was een V6-motor met 24 kleppen, goed voor 184 pk en 400 Nm koppel. Hier was er weer keuze tussen automatisch of handgeschakeld (telkens 6 versnellingen).

De Opel Vectra begon zijn benzinemotoren met een 4-cilinder Twin Port-motor met 16 kleppen, goed voor 105 pk en 150 Nm koppel. Daarboven was er een 1.8-liter zestienklepper, goed voor 140 pk en 175 Nm en een 2.2-liter met 147 pk en 203 Nm. Later kreeg de 2.2-litermotor directe inspuiting en werd hij 155 pk sterk terwijl de 2.0-liter Turbo 175 pk en 265 Nm ophoestte. De 2.8 V6 Turbo schopte het tot 230 pk, maar er kwam ook nog een OPC-versie met 255 pk en 355 Nm. De gewone V6 met 3.2 liter inhoud werd 211 pk en 300 Nm sterk. De echt sportieve varianten werden niet in de break en de sedan ingebouwd.

Afmetingen

De overvloed aan isolatiematerialen liet zich in het leeggewicht voelen: 1.450 kg, naargelang de uitvoering. De auto was 4,51 m lang, 1,80 m breed en 1,46 m hoog, met een wielbasis van 2,7 m. In de tank kon 61 l brandstof en in de koffer 500 l bagage, uit te breiden tot ruim 1.200 l. De break was in regel zo’n 100 kg zwaarder en langer (4,88 m), en de wielbasis werd 2,83 m. De hatchback werd 4,64 m lang, en de koffer viel tot bijna 1.500 l uit te breiden.

Varianten

Naast de drie koetswerkvarianten en de verschillende benzine- en dieselmotoren, kon je de Vectra bij Opel ook vanuit de optielijst verder aankleden.

Prijzen

Een Vectra kon je in zijn nadagen kopen voor € 23.000, maar dat was de basisversie. Ging je een beetje verder kijken, naar de Sport bijvoorbeeld, dan werd het al snel € 27.000 en met wat shoppen in de optielijst zat je meteen kort bij de € 35.000. Dan had hij wel alles mee wat je kon bedenken qua comfort, veiligheid en multimedia. Sommige opties waren in packs gegoten, andere kon je apart laten monteren. Tweedehands verliest de Vectra veel van zijn pluimen. Wie een beetje zoekt, kan een prima exemplaar beneden de € 4.000 vinden.

Design

Bij de tweede generatie probeerde Opel de wereld nog te verbazen met buitenspiegels die een integraal deel uitmaakten van de voorkant. Het was voor Opel zo goed als grensverleggend. De allerlaatste versie van de Vectra gaf daarentegen een eerste voorzichtige voorzet hoe Opels er in de toekomst gingen uitzien.

Buitenzijde

De derde Vectra ging weer als vanouds tamelijk grijs door het leven. Zelfs bij de hatch was de kofferklep na de spoiler zo verticaal als maar mogelijk was. De auto had zichtbare wielkasten, kreeg een wigvormige lijn in profiel en in de neus kreeg hij de grille van alle Opels, het meest nog van de Meriva. De auto zag er stevig uit, ook als sedan en break.

Binnenkant

Binnen keek je naar een bijzonder goed informerende boordplank, met duidelijke klokken en meters. De middenconsole werd bovenaan gedomineerd door een met de jaren groter geworden scherm, met eronder de bediening voor radio en verwarming. Achter de pook was toen al plaats voor de alomtegenwoordige gsm. De stoelen zaten prima en de afwerking deed zijn best om het plastic zoveel mogelijk uit het zicht te houden. De bank was neerklapbaar, al was het nut daarvan in de sedan eerder beperkt.

Veiligheid

De Vectra heeft het toneel verlaten, net voor de grote switch naar allerlei veiligheidsassistenten. Die had hij dus niet: zelfs de ESP was zelden standaard, afgezien van de duurdere sportieve modellen. Hij had wel airbags (6), maar een knieairbag voor de chauffeur was er nog niet. Euro Ncap gaf hem 4 sterren, waarbij de Vectra vooral te onvriendelijk was voor de zwakke weggebruiker.

Alternatieven

Renault Laguna, Ford Mondeo, Peugeot 406, VW Passat, Audi A4, Mercedes C, Skoda Superb, zelfs Hyundai met de Sonata, Toyota met de Avensis, Mazda 626/6 ,Nissan Primera: iedere zichzelf respecterende massaconstructeur had een exemplaar in de grote middenklasse aan te prijzen.