Volkswagen Kever

Goede redenen

• Ideale klassieker
• Makkelijk zelf aan te sleutelen
• Lekkere roffel van luchtgekoelde boxermotor

Technische gegevens

Motorisatie

De Volkswagen Kever staat bekend om zijn luchtgekoelde boxermotor achterin. Deze benzinemotor was een kenmerkend onderdeel van de Kever en droeg bij aan zijn betrouwbaarheid en eenvoudige onderhoud.

Hoewel de Kever al in de jaren dertig werd ontwikkeld, ging hij pas eind jaren veertig – na de Tweede Wereldoorlog – volledig in productie. De eerste Kever stond simpelweg bekend als ‘de Volkswagen’, en beschikte over 25 pk en had een topsnelheid van 100 km/u. De verschillende varianten werden vernoemd naar hun cilinderinhoud: Volkswagen 1100, 1200, 1300 en 1500.

In de loop van de tijd verschenen er dus verschillende varianten van deze motor, met een cilinderinhoud variërend tussen 1,1- en 1,6-liter. Het standaardmodel uit 1960, de 1200 A, had slechts 25 pk. Vanaf 1961 werden krachtigere motoren geïntroduceerd, zoals de 1300 met 40 pk en de 1500 met zelfs 44 pk. In 1970 kwam de iets grotere Kever 1302 op de markt, met keuze uit motoren die 34, 44 of 50 pk leverden. Later verscheen de 1303, die diende als basis voor de cabrioletversie. Vanaf 1974 moest de VW Kever concurreren met de nieuwe Volkswagen Golf. Vanaf 1978 begon de productie geleidelijk te verschuiven naar Mexico. Daar werd de 1600 serie met een 1,6-liter motor tot 2003 geproduceerd.

Bij zijn introductie was de boxermotor technisch vooruitstrevend. De motor, transmissie en cilinderkoppen van de Kever waren gemaakt van lichtmetaal. Een oliekoeler zorgde voor een optimale motortemperatuur. Maar de motor had bij volle belasting soms last van oververhitting. De derde cilinder had vanwege zijn ongunstige positie vooral last van warmte.

Naast de traditionele luchtgekoelde boxermotor zijn er ook enkele zeldzame varianten van de Kever geweest, zoals de elektrische versie die in de jaren zeventig werd ontwikkeld. Deze experimentele modellen hadden een elektrische aandrijflijn in plaats van een verbrandingsmotor, maar werden nooit op grote schaal geproduceerd.

Afmetingen

De Volkswagen Kever is 4,07 meter lang, 1,53 meter breed en 1,50 meter hoog. Zijn wielbasis is 2,40 meter. Hierdoor hebben volwassen passagiers op de tweede zitrij nét voldoende beenruimte en ook de hoofdruimte is redelijk in orde. In de bagageruimte past 310 liter, wat voldoende is voor de dagelijkse boodschappen.

De volgende gegevens hebben betrekking op de Volkswagen Kever:

Varianten

De Kever werd kort na de Tweede Wereldoorlog razend populair. Hij bracht mobiliteit voor het volk en was een betrouwbare metgezel voor tal van Nederlandse vakantiegangers die in de zomer voor het eerst in hun leven op vakantie gingen naar Zuid-Europa.

Ondanks verschillende generaties bleef het ontwerp grotendeels ongewijzigd – zijn uiterlijk was zijn handelsmerk. Alleen kleine details in het interieur, de ramen, koplampen en ventilatiesleuven werden aangepast. In 1960 werd hij uitgerust met richtingaanwijzers op de voorste wielkasten en in 1961 werd de mijlpaal van 5 miljoen exemplaren bereikt. Op basis van de Kever bouwde Karmann van 1955 tot 1979 de Volkswagen Karmann Ghia.

De triomf van de Kever bleef voortduren tot het begin van de jaren zeventig. In 1974 stond de Golf klaar om de fakkel over te nemen. In 2003 stopte Volkswagen volledig met de productie in Mexico, nadat het Mexicaanse Ministerie van Transport had verordend dat nieuw geregistreerde taxi's vier deuren moesten hebben. Tot die tijd was de wereldberoemde tweedeurs Kever erg populair als taxi in Mexico.

Prijzen

Bij zijn introductie in de jaren dertig konden Duitsers via een spaarregeling, bekend als de Sparkarte (spaarkaart), de Kever kopen 990 Reichsmark, wat ongeveer overeenkwam met de prijs van een kleine motorfiets. Deze regeling ging door het uitbreken van de oorlog in 1939 niet door.

In Nederland moest je in de jaren zestig zo’n 5000 gulden betalen voor een Volkswagen 1200A. Daarmee was hij iets duurder dan een Citroën Ami 6, maar goedkoper dan een Renault Dauphine Gordini en Ford Anglia.

Volkswagen Kever-occasions zijn er vanaf een paar duizend euro. Oude modellen in concoursstaat zijn soms 50.000 euro of meer waard.

Design

Buitenkant

Het exterieur van de Volkswagen Kever wordt gekenmerkt door zijn iconische en tijdloze ontwerp. Met zijn ronde vormen en vriendelijke uitstraling is de Kever een van de herkenbaarste auto's ter wereld. De voorkant heeft een bolle motorkap met aan weerszijden ronde koplampen die het gezicht van de auto vormen en voor een charmante glimlach zorgen. Hij kreeg hierdoor in zijn thuisland de bijnaam ‘Käfer’ (Kever). Het merk nam de naam al snel over en doopte het model officieel om tot Volkswagen Kever.

De gebogen spatborden voegen een vloeiende lijn toe aan het profiel van de auto, terwijl de kenmerkende lijn van de carrosserie zich voortzet in de gestroomlijnde achterkant. De achterklep is vaak voorzien van het Volkswagen-logo, opent naar boven en biedt toegang tot de motorruimte. Hoewel Ferdinand Porsche vaak wordt gezien als de ontwerper van de Kever – in opdracht van Hitler – komt het oorspronkelijke idee van het model van de ingenieur Jozef Ganz.

Binnenkant

Het interieur van de Volkswagen Kever is net zo karakteristiek en functioneel als zijn exterieur. Bij het instappen valt meteen de eenvoudige, maar doordachte indeling op. De ruime cabine biedt voldoende hoofd- en beenruimte voor bestuurder en passagiers. Hoewel het interieur van de Kever over het algemeen eenvoudig is, zijn er subtiele details die de charme versterken, zoals de ronde vormen die terugkomen in het ontwerp. In latere modellen zijn er diverse verbeteringen aangebracht, zoals comfortabelere stoelen, extra opbergmogelijkheden en modernere technologische functies. Maar ongeacht de variaties en upgrades blijft het interieur van de Volkswagen Kever trouw aan zijn eenvoudige en tijdloze ontwerp, waardoor het een geliefde klassieker is geworden.

Veiligheid

De veiligheidsuitrusting van de Volkswagen Kever is zeer eenvoudig, zoals te verwachten is voor een auto die voornamelijk in de jaren 30 en 40 werd ontwikkeld. Oorspronkelijk was de Kever uitgerust met basisveiligheidskenmerken zoals een stevig chassis, trommelremmen en simpele verlichting. Gedurende zijn lange productiegeschiedenis onderging de Kever verschillende verbeteringen op het gebied van veiligheid. In latere modellen werden bijvoorbeeld veiligheidsgordels toegevoegd, wat een belangrijke stap was in het verbeteren van de passieve veiligheid van de auto. Daarnaast werden er verbeteringen aangebracht aan de carrosserieconstructie om de impactabsorptie te vergroten en de bescherming van de inzittenden bij een botsing te verbeteren. Ook werden er upgrades doorgevoerd aan de remmen en de ophanging om de algehele controle en stabiliteit van de auto te verbeteren. Toch is de veiligheidsuitrusting van de Kever niet te vergelijken met dat van moderne auto's.

Alternatieven

Er zijn verschillende alternatieven voor de Volkswagen Kever die in dezelfde periode werden geproduceerd en vergelijkbare eigenschappen hadden. Een populair alternatief uit Frankrijk is natuurlijk de Citroën 2CV (Deux Chevaux). De 2CV is een icoon van de Franse auto-industrie, bekend om zijn eenvoudige en robuuste ontwerp, vergelijkbaar met dat van de Kever. Het was ook een betaalbare en praktische auto die populair was bij het grote publiek. Uit Italië is er de Fiat 500, ook wel bekend als de "Cinquecento". Net als de Kever had de 500 een iconisch ontwerp en bood hij een betaalbare en zuinige vorm van transport. Uit Engeland is er de originele Mini, geproduceerd door British Motor Corporation. De Mini had ook een uniek ontwerp en bood uitstekende rijprestaties in stedelijke omgevingen. Bij Renault kon je voor een betaalbare prijs de Renault 4 krijgen.