Wat het Motorsport-stempel droeg, was vooral de eigen fabrieksambities bedoeld. Met onder meer de 1-serie diesel en de Z4 kwam daar verandering in, en ontwikkelde BMW raceversies die vooral voor klanten bedoeld waren. Los van het feit dat BMW daarmee een reële vraag van zijn klanten inlost, speelt voor BMW ook de financiële kwestie. Mensen genoeg die hun BMW’s zelf ‚racerijp’ maakten. Door hen nu te laten intekenen op een officieel BMW-product, komt er in München natuurlijk meer geld in het laatje. Porsche, Mercedes en Audi volgen overigens dezelfde filosofie.
Deze BMW M235i Racing krijgt een factuur mee van 59.500 euro, zonder BTW. Daarvoor bezorgt het merk je een kant een klare M235i die klaargemaakt is voor de raceseries op de oude Nürburgring. Zo rijdt hij mee in de VLN, de RCN en mag hij in de 24 Uren van de Nürburgring aan de start komen. De BMW M235i Racing rijdt er in zijn eigen klasse.
De Racingversie van de M235i is licht getuned. Zo haalt de zes-in-lijn Twinpower turbo 333 pk en 450 Nm, tegenover 320 pk in de standaardversie. Hij krijgt de dubbele koppelingsbak met schakellepels aan het stuur en een mechanisch sperdifferentieel. ABS, DSC en tractiecontrole kregen een specifieke racesetting. Dunlop ontwikkelde een 18-duims raceband voor de M235i, terwijl KW dempers leverde en de H&R de veren en de anti-rolstang voor zijn rekening neemt. Het remsysteem komt van Motorsport zelf, net als de race-uitlaat.
Bij de eerste races draaide de snelste BMW M235i Racing een rondje Nürburgring in 9’16”370, wat hem enkele seconden per ronde sneller maakt dan de Opel Astra OPC Cup, en een halve minuut per ronde sneller dan de Toyota GT86 Cup. De snelste ronde algemeen was 8’05”294, een rondje van de latere winnaars Abbelen/Schmitz/Huisman/Pilet in een Porsche 911 GT3 R.
