Laten we beginnen bij de naam. De F40 was de tweede vertegenwoordiger van deze super-Ferrari’s en hij vierde het veertigjarig bestaan van Ferrari als constructeur. De SF90 verwijst dan weer naar de 90ste verjaardag van de oprichting van de Scuderia Ferrari, toen nog een raceteam dat Alfa Romeo’s naar successen gidste.
1.000 pk
De SF90 is ook de eerste van een reeks nieuwigheden die er bij Ferrari aankomen. Zo is hij de allereerste plug-in hybride van Ferrari. Het moest er ooit eens van komen. De LaFerrari heeft ook een hybride component, maar je kan hem niet aan het stopcontact bijladen. Vervolgens is de SF90 ook de allereerste Ferrari voor de weg met 1.000 pk. Dit wordt ook de eerste keer dat de duurste Ferrari van het moment gebruik maakt van een V8 en niet van een V12. Toto slot is hij ook de eerste sportwagen in het Ferrari-gamma die gebruik maakt van vierwielsturing. De FF en de GTC4 Lusso zijn GT’s.
Dankzij de hybride aandrijving kan hij ook bogen op vierwielaandrijving. De 3,9-liter V8 met 780 pk krijgt steun van drie elektrische motoren. Achteraan vind je er eentje die zijn inspiratie uit de F1 haalt, aan de voorwielen steken er twee. Ze kunnen de auto tot 25 kilometer ver brengen op elektrisch vermogen alleen, maar ze spelen ook een rol in het ultrasportieve rijgedrag van de SF90. Ze kunnen bijna met chirurgische precisie het vermogen bepalen per wiel in een bocht. Het is een verbeterde versie van de vectoriële koppelsturing.
Andere hypercars doen beter dan de topsnelheid van 340 km/u waarmee de Ferrari SF90 loopt te pronken. Hij heeft 2,5 seconden nodig om 100 km/u te halen. Maar er zullen er slechts weinigen in de buurt komen van zijn rondetijden. Ferrari geeft een gewicht op van 1.570 kilogram.
Eenvoud
We zouden nog lang over de technologische hoogstandjes van de Ferrari SF90 Stradale kunnen praten, of de verschillen tussen de ‘gewone’ versie en de nog extremere Assetto Fiorano. Maar eigenlijk willen we afsluiten met enkele woorden over de schoonheid van deze Ferrari. Want volgens ons, eeuwige fans van de F40 nochtans, is dat de ultieme Ferrari in al zijn eenvoud. Uiterlijk is hij de minst exuberante sinds de 288 GTO. Zit deze sensualiteit hem niet beter gegoten dan wanneer de prestatiedrang er vanaf spat?
