Mick Doohan, dat zijn niet alleen vijf wereldtitels in de hoogste klasse van de MotoGP. Dat zijn ook vijf opeenvolgende titels tussen 1994 en 1998. Voor elke kenner van de motorsport hoort Doohan bij de absolute top. Maar nog voor zijn onstuitbare rush op de wereldtitels begon, lag zijn carrière al bijna in duigen. Een crash op het TT-circuit in Assen (Nederland) maakte het hem bijna onmogelijk om nog met een motor te rijden.
Gangreen
Doohan is voor eeuwig verbonden met de Honda NSR, ook de motor die hij het merendeel van zijn carrière probeerde te temmen. Maar die noodlottige dag in 1992 op de TT in Assen, bokte de NSR op het verkeerde moment. Doohan vloog over z’n stuur en gleed over het asfalt. Daarbij raakte zijn been geklemd onder de motor. Pas achteraf werd duidelijk hoe erg het met Doohan gesteld was, toen beelden opdoken van zijn aan elkaar genaaide benen. Een noodzaak om te verhinderen dat gangreen zijn gebroken benen zou infecteren. Niet alleen zijn carrière, maar ook zijn gezondheid was in gevaar. Pas toen werd het voor de hele wereld duidelijk dat Doohans terugkeer op het hoogste niveau niet zo vanzelfsprekend zou worden.
Geen voet meer om te remmen
Daarop volgde een mirakel, over de omvang van dat mirakel wordt nu nog gedebatteerd. Eens op de been, gingen Doohan en Honda op zoek naar oplossingen. “Na het ongeval in Assen had ik geen beweging meer in mijn rechterenkel. Dat maakte het ook onmogelijk om de achterrem nog te bedienen op de motor.” De man uit het Australische Queensland, die dit jaar 51 wordt, vertelt het zonder drama. “Toen kwam ik met het idee om de rem met mijn duim te bedienen. Eerst dacht ik er over om de achterrem ook met een hendel aan het stuur te bedienen, die dan boven die van de koppeling zou plaatsnemen. Maar dat bleek een moeilijker oefening dan ik had gedacht. Er was toen nog geen sprake van tractiecontrole. Om de motor veilig af te remmen moest je bij het afschakelen wel de koppeling gebruiken. Je reed steeds met een vinger om de hendel van de koppeling, om snel te kunnen ingrijpen moest het wiel plots blokkeren of te hard doorslippen. Nog een hendel erbij bleek teveel van het goede. Je zou je in het heetst van de strijd wel eens van hendel kunnen vergissen. Tijdens de race kan je het je niet veroorloven om te moeten denken: met welke vinger bedien ik ook weer de rem?”
Opnieuw op het podium
“Toen dacht ik aan een jetski of een quad, waarbij je de gashendel bedient met je duim. Met zo’n systeem zou ik met elk van mijn vingers de rem kunnen bedienen. Na een hoop getob leek me dat de betere oplossing dan een extra hendel, en zo kwam ik na een moeilijke race opnieuw de pits binnen met dé oplossing voor mijn probleem. De ingenieurs gingen snel aan de slag en hadden het systeem nog voor de volgende wedstrijd klaar. Ik stond meteen opnieuw op het podium.”
Dat podium bleek nog maar het begin. Doohans ster schoot de hoogte in. Met zijn speciaal voor hem aangepaste Honda, reed hij vijf opeenvolgende wereldtitels bijeen. Alleen Giacomo Agostino en Valentino Rossi wisten Doohan daarin te evenaren.
Nieuw talent
“Rossi gaat nu al een hele tijd mee, en ik blijf me er over verbazen hoe hij de energie vindt en de motivatie om zichzelf te blijven pushen om in de wereldtop te blijven. Ik vind het geweldig om zien.” Doohan zegt het met duidelijke bewondering. “Op dit moment steken hij, Jorge Lorenzo en Marc Marquez echt boven het maaiveld uit. Maar ik ben er zeker van dat we in Australië of in de Verenigde Staten wel opnieuw een talent zullen vinden dat in staat is om de huidige Europese hegemonie te doorbreken.”
