Een auto die hij eigenlijk niet eens zo graag had. Het is berekoud in Molanda in Zweden, waar de sneeuw nog centimeters dik op de wegen ligt. De Audi Quattro Sport in de beroemde HB-kleuren draagt zijn steentje bij tot de global warming, en pruttelt zich vrolijk warm. Beschaafd zelfs, helemaal niet wat je van een groep B rallymonster uit 1984 verwacht.
Talbot Lotus
1984 was het jaar waarin Blomqvist de wereldtitel veroverde met de oorspronkelijke Audi Quattro. ‚Ik reed met de achterwiel aangedreven Talbot Lotus, toen Audi me aanzocht om eens hun Quattro te proberen. Ja jongens, toen wist ik het wel waarom die zo snel waren.’
Van de Audi Quattro herinneren we ons vooral dat hij vierwielaandrijving op de kaart zette in het WK rally, en de concurrentie aan gort reed. Maar wat verloren ging in de geschiedenis, was dat de Quattro lange tijd geplaagd ging door betrouwbaarheidsproblemen. Als hij heel bleef, was de Quattro echter onverslaanbaar.
1984 werd zo het jaar van Blomqvist. De Zweed won met de Quattro A2 vier rally’s en uiteindelijk de wereldtitel. Maar hij stapte pas over naar de monsterachtige Quattro Sport op het moment dat zijn titel binnen was. Hij voegde met de Quattro Sport wel nog de rally van Ivoorkust aan zijn palmares toe.
Korte Quattro
De Quattro Sport was de groep B-versie van de Quattro met korte wielbasis. De 2.1 vijfcilinder brak met zijn KKK turbo los door de grens van 400 pk en haalde zelfs makkelijk 510 pk. Nu, dertig jaar later, ziet hij er nog steeds heerlijk monsterlijk uit. Een auto die zelfs wanneer hij stilstaat angst aanjaagt.
Ons misschien, maar niet Blomqvist. Die laat hem even rustig op temperatuur komen, maar schiet hem vervolgens met een rotvaart tussen twee sneeuwmuurtjes in. Boven 3.000 opm komt de turbo in. Daaronder is hij beschaafd, daarboven schreeuwt de vijfcilinder als Brian Jones van AC/DC. De schop die hij uitdeelt heeft hetzelfde effect als ‚Thunder’ trouwens. Dit is een museumstuk, maar je zou het niet zeggen. Blomqvist jaagt de toerenteller vrolijk boven 6.000 opm. Zijn linkervoet rust de hele tijd boven het rempedaal. Maar zijn bewegingen zijn nooit brutaal. Hij laat zo weinig mogelijk snelheid verloren gaan.
Op een heuveltje komt de Audi bijna van de grond, gaat uit zijn veren en danst een beetje tussen de sneeuwmuren. Denk maar niet dat deze Stig ook maar een seconde de voet van het gas haalt. Talent blijft duidelijk ook op hogere leeftijd aanwezig.
‚Tricky’
‚Maar eigenlijk vond ik de eerste Quattro altijd de beste’, zegt de man die ook de opvolger van Quattro Sport klein kreeg: de S1. ‚De eerste Quattro stuurde als een droom. In deze is de wielbasis wat verkort en dat maakte hem ‘a little bit tricky’. Op asfalt ging het nog wel met zijn kleinere afmetingen, maar op gravel was hij veel moeilijker onder controle te houden. Niet omwille van de power, dat ging wel. Maar de balans maakte hem niet makkelijk.’ Hij zegt het nonchalant en zou de schouders ophalen moesten die niet ingesnoerd zitten in de rijdersstoel.
Blomqvist heeft het hele WK talloze keren afgewerkt, en kent nog de tijden waarin de auto’s zich een weg moesten banen door een mensenzee. ‘Je wist dat het van dattum zou zijn als je naar Italië of Portugal moest. Om een of andere reden wilden ze daar per se allemaal de auto aanraken.’ Hij zegt het met een onachtzaamheid die duidelijk maakt dat hij dat vooral het probleem van de toeschouwers vond.
Blomqvist reed zijn laatste WK
