De Renault 5 Turbo 1 is het resultaat van een rondje denken tussen Renault-marketing man Jean Terramorsi en Henry Lherm op weg naar huis na het werk. Een resultaat dat vandaag nog choqueert.
Motor op de achterbank
Out of the box- denken zouden we dat nu noemen, en dat mag je vrij letterlijk nemen in de Renault 5 Turbo 1. De motor verhuisde van voor naar de achterbank. De wielen moesten zelfs buiten het koetswerk worden geplaatst om alle aandrijvingselementen een plaats te geven. Het duurde even voor de juiste motor werd gevonden – zelfs een V6 was een tijdlang een optie – maar toen uiteindelijk de keuze viel op een kleine turbo, werden in zeven haasten de Renault Sport-mensen uit de F1 bij het project betrokken. 160 pk uit een 1.4 benzinemotor mag vandaag de dag niet zo spectaculair lijken, destijds was het wel 70 procent meer vermogen dan diezelfde motor zonder turbo in de R5 Alpine leverde. Om maar te zeggen.
970 kilogram
De Renault 5 Turbo 1 dateert nog van voor de Groep B-reglementering. Renault liet hem voor het eerst zien op het Autosalon van Brussel in 1980. Voor de homologatie in de rallysport had Renault destijds 400 exemplaren nodig, later werd de R5 Turbo apart gehomologeerd voor Groep B. Hij is zo complex als hij er uit ziet. Om gewicht te sparen, kreeg de Renault 5 Turbo 1 aluminium panelen voor het dak, de deuren en de koffer. Aangezien de binnenkant quasi uitsluitend bestaat uit plastic, stopt de naald van de weegschaal al op 970 kilogram.
Het is onmogelijk om niet als een blok te vallen voor de rode Turbo 1 (blauw was de enige andere kleur) en zijn heerlijk ouderwets interieur. Het is duidelijk dat de kwaliteitsverantwoordelijke die dag opgesloten zat in de bezemkast, maar draai de contactsleutel van dit monstertje om en je vergeet al dat bedenkelijk plastic op slag. De 1.4 gromt als een pitbull door zijn Devil-uitlaat.
Turbogat
Hij heeft geen vierwielaandrijving, die primeur was voor Audi, en een turbogat dat je toelaat om een sjaal te breien voor de naald van de toerenteller 4.000 opm bereikt. Maar dan, lieve god, krijg je nu toch een trap onder je kont. Dat hij slechts 6,9 seconden nodig had om 100 km/u te halen in 1980 zegt genoeg. Vergelijk dat maar met een tijd van 4 seconden nu. Hij is ook gezegend met een zalig schakelende vijfbak, die beter geleidt dan de meeste moderne Renaults nu. Naarmate de motor warm wordt, drijft een zalig aroma van warme olie het interieur binnen. Veel mechanischer wordt een rijervaring niet.
Het is opvallend hoe snel je vertrouwen vindt. Je handen lijken recht de voorwielen te bedienen, terwijl je kont aanvoelt hoeveel pk de achterwielen te verwerken krijgen. Zolang je rekening houdt met enkele beperkingen van de korte wielbasis – nooit bruut van het gas komen in snelle bochten indien je het ondergoed wit wil houden – is het verbazend hoe voorspelbaar de kleine Turbo 1 blijkt. Hij groeit makkelijk uit tot je lievelingspen om je naam op het asfalt te kalken.
Gewaardeerde klassieker
Zijn sportieve successen zijn al bij al beperkt gebleven – winst in Monte Carlo (1981) en Corsica (1982) in het WK – maar zijn filosofie schudde wel andere merken wakker. Maar zonder vierwielaandrijving was hij eigenlijk kansloos.
Vandaag de dag is de Renault 5 Turbo een zeer gewaardeerde klassieker. Van de Turbo 1 kon Renault er tussen 1980 en 1982 1.678 aan de man brengen, veel meer dan nodig was dus. Vandaag de dag zijn ze moeilijk te vinden en moet je al op vlot 70.000 euro rekenen. Nieuw kostte hij het equivalent van 22.800 euro.
