Daarover heeft McQueens zoon Chad nu een documentaire gemaakt: Steve McQueen - The Man & Le Mans. In 1970 was Steve McQueen de grootste filmster ter wereld. Zijn naam stond bovenaan de aftiteling in ‚The Magnificent Seven’, ‚The Great Escape’ en ‚Bullit’. Hij was dé man en hij zou dé film uit zijn carrière maken: een film over Le Mans, de gevaarlijkste en spannende race in de geschiedenis.
Miljoenenfilm
Solar Productions - McQueens eigen productiemaatschappij - pompte 6 miljoen dollar in ‚Le Mans’, het grootste budget ooit van een McQueen-film. Zoveel betekende ‚Le Mans’ voor hem. Zoals de documentaire toont, liep al gauw alles mis. Scenarioschrijver kwamen en gingen, het budget ontplofte en regisseur John Sturges (The Great Escape) bolde het tijdens de opnames af met de woorden: „Ik ben te oud en te rijk om deze shit te moeten verdragen.”
McQueen had alles gedaan om ‚Le Mans’ zo echt mogelijk te maken. De echte piloten op het echte circuit. Derek Bell, vijfvoudig winnaar van de 24 Uren van Le Mans: „Wij als piloten kregen 200 dollar per dag om fantastische bolides te besturen in een film met Steve McQueen. Voor ons was het een goede deal.” Maar niet voor David Piper. Die crashte zwaar tijdens de opnames, het kostte hem een been.
Doofpotoperatie
McQueens assistent Mario Iscovich was 20 toen hij in Frankrijk landde voor de opnames van ‚Le Mans’. Hij zag hoe de film voor McQueen snel veranderde van zijn levensdroom in een absolute nachtmerrie. „Ik kwam meteen in een doofpotoperatie terecht. Steve nam me samen met zijn vrouwelijke tegenspeelster Elga Andersen mee in een Peugeot voor een toertje op het platteland. Alleen, Steve reed alsof het om zijn racewagen ging. Zij was cool. Maar Steve ging te hard en we zijn gecrasht. Zij bleven ongedeerd, op wat blauwe plekken na. Ik brak mijn arm. Maar ik moest doen alsof ik achter het stuur had gezeten. Ik wilde in het hotel wat rusten, maar Steve kwam naar mijn kamer. Hij dacht dat ik hem een proces zou aandoen. ‚Je kan maar beter komen werken morgen.’ Hij was de hele tijd paranoïde.”
„De filmploeg had van een lege parking het productiekamp gemaakt”, vertelt Iscovich. „Een grote tent voor catering en toiletten. In drie caravans tikten scenarioschrijvers er op los, maar er kwam nooit een definitief script uit de bus.”
"Pedalen kwijt"
Een zware crash, eindeloze opnames en het geld dat op raakte. Cinema Center Films, dat ‚Le Mans’ zou uitbrengen, dwong McQueen om afstand te nemen van zijn film. „Steve was de pedalen kwijt”, zegt Iscovich. „Hij zocht zo hard naar perfectie. Hij wilde de geur en de puurheid van racen overbrengen in elke scène. Alleen, er bleek geen verhaal en geen ritme in te zitten. In de productiekamer wisten de monteurs ook niet wat ze ermee moesten aanvangen.”
Zelfs McQueens co
Steve McQueen - The Man & Le Mans is nu uit in cinemazalen.
