Weg zijn de koetswerkpanelen die met oorverdovend geknal machinaal in de juiste vorm worden geperst. In de plaats staat één fysieke pasvorm. Eén man met een hamer en een blad aluminium timmert hier – masseren is een betere omschrijving – het blad in model. Welk een model. We kijken hier naar de geboorte van Disco Volante nummer 3, een creatie van de Italiaanse carrossier Touring Superleggera.
Da Vinci
Noem Touring gerust de da Vinci van de automobiel. In een obscure hangar in een voorstad van Milaan ontstaat kunst op vier wielen. Waar anders dan op zijn geboorteplek kan je begrijpen dat het offeren van een Alfa Romeo 8C een te rechtvaardigen misdaad is? In de hal is net Disco Volante nummer twee afgewerkt, al draagt die op vraag van de eigenaar het productienummer acht, de laatste in de reeks. Op het moment van ons bezoek zijn die nog niet allemaal verkocht. Wat meteen duidelijk maakt hoe moeilijk het is om een alom bejubeld kunstproject ook levensvatbaar te maken. De prijs is daarbij een struikelblok, maar zeker niet het voornaamste. Zonder de donorauto mee te rekenen, moet je toch ettelijke honderdduizenden euro’s opzij leggen. 800.000 euro, zo wordt gefluisterd. Maar bij Touring zelf willen ze daar niet op ingaan.
‘Wij zijn een haute couturemerk voor de automobiel’, legt CEO Piero Mancardi uit, in een vorig leven nog patron van de Belgische Fiat-invoerder. ‘Om het volledig aluminium koetswerk van de Disco Volante te produceren, zijn vierduizend werkuren nodig. We zijn er ongeveer een half jaar mee zoet.’
Ferrari, Lamborghini
Touring Superleggera heeft de afgelopen jaren een indrukwekkend parcours afgelegd. Het bedrijf beleefde gloriedagen voor de oorlog, op een moment waarop automerken nog niet veel meer deden dan rollende chassis produceren. Touring drapeerde het Superleggera-logo op Ferrari’s, (166, 212), de eerste Lamborghini 350 en 400 GT, Maserati, Osca, Alfa Romeo en Aston Martins en BMW’s. Alleen, toen de automerken de koetswerkontwikkeling in eigen handen namen, waren de hoogdagen van de carrozzeria’s voorbij.
In 2010 gaf Touring Superleggera opnieuw teken van leven, met de knappe Bentley Continental Flying Star, een shooting brake op basis van de Bentley Continental GT. ‘Daarmee hebben we een trend gelanceerd’, zegt Mancardi. ‘We toonden met deze auto dat we nog niets ingeboet hadden op onze voornaamste kwaliteiten: design en vervaardiging. Daarbij zijn we met het design opgeschoven richting een meer futuristische insteek, maar wel duurzaam. We zullen nooit een constructeur worden, maar steeds een bestaande basis gebruiken om fuori serie – beperkte oplages – aan te bieden aan een beperkt publiek. Dat bestaat uit mensen die een auto niet alleen zien als een investering, maar als een kans om samen met ons door het hele ontstaansproces te wandelen.’
Disco
We kijken naar het Alfa Romeo-logo op de snuit dat verlicht is, en naar het opschrift ‘Disco Volante’ in de stoelen dat oplicht wanneer je de auto ontgrendelt. We voelen onze knieën knikken. Alles aan de Disco Volante straalt vakmanschap uit.
‘We hebben moeten zoeken naar dat vakmanschap. We werken tegenwoordig met een mix van oude meesters die jonge gasten opleiden. Je ziet op onze werkvloer hoe ervaring wordt doorgegeven’, stelt Mancardi. Touring Superleggera is al net zo geliefd als restaurateur van oldtimers, als voor zijn eigen fuori serie. ‘We proberen ons nu ook bij klassieke constructeurs te profileren om exclusieve projecten aan te bieden. We denken dan een oplages tussen honderd en driehonderd auto’s.’ Met zijn Mini bewees Touring Superleggera inmiddels dat het niet steevast om de luxemerken hoeft te gaan. ‘Onze taak is eigenlijk simpel: we moeten ervoor zorgen dat we steevast een tiental projecten ‘op het schap’ hebben, waarvan er dan één gerealiseerd wordt.’
