In het kort
De Alfa Romeo Giulia blijft een van de meest dynamische berlines in zijn segment, zowel op chassisvlak als qua stijl. Wat dat laatste betreft krijgt hij een nieuwe snoet en een ‘Competizione’-topversie.
De Alfa Romeo Giulia blijft een van de meest dynamische berlines in zijn segment, zowel op chassisvlak als qua stijl. Wat dat laatste betreft krijgt hij een nieuwe snoet en een ‘Competizione’-topversie.
De Alfa Romeo Giulia moest de terugkeer betekenen van het merk met het klavertje op het hoogste niveau. Eindelijk hadden de Italianen een auto waarmee ze die dekselse BMW 3 Reeks van de troon konden stoten. Toegegeven: op sommige vlakken lukten dat ook. Maar niet op vlak van verkoop. Kan deze facelift de interesse van het grote publiek opnieuw aanwakkeren?
Over smaak en kleur valt niet te twisten. Toch kun je er niet omheen dat voorbijgangers wel meer te vinden zijn voor de afgeronde vormen van deze Italiaan dan voor de creaties van de concurrentie. Je spuwt niet op een Da Vinci en je verandert geen winning team. Alfa Romeo geeft zijn Giulia dus een discrete update.
De voorkant is misschien het meest opvallend. Om de familiegelijkenissen door te trekken krijgt de Giulia – net als de Stelvio, overigens – de driedelige lichtsignatuur die de Tonale introduceerde. De Italianen zeggen ook het radiatorrooster aangepast te hebben, maar daar zien we de verschillen nauwelijks. Hoe dan ook is deze Giulia nog steeds een auto die zich lekker in zijn vel voelt, vooral als Competizione. Die nieuwe uitvoering voegt standaard een matgrijze koetswerkkleur toe en schildert de remklauwen achter de grote 19-duimsvelgen rood.
Binnenin is er weinig veranderd. Of toch sinds de laatste update. Hoewel je het infotainment en de bediening old-school zal vinden, heeft de Giulia ze enkele jaren geleden al verbeterd. Het instrumentenpaneel is nieuw. Dat is voortaan digitaal met een scherm van 12,3 duim en doet het infotainmentsysteem met zijn lageresolutiescherm verbleken. Dat bedien je gelukkig nog wel via het scherm of de draaiknop op de middenconsole.
Voor de rest is het hetzelfde liedje: een sympathiek maar nogal klein aanvoelend interieur, vooral op de achterbank. De Competizione geeft het dashboard, de versnellingspook en de portieren leder met rode stiksels. De sporzetels zijn welgekomen, want de originele zetels missen steun. Tot slot geen onnodige touchscreens of kitscherige details, maar fysieke knoppen in een goed ontworpen geheel. Heerlijk.
Alfa Romeo heeft de laatste jaren grote schoonmaak gehouden onder de motorkap. Er blijven alleen nog twee viercilinders over, op de V6 in de krachtige Quadrifoglio na. Een diesel is er met een 2.2 van 160 en 210 pk, een benzine alleen nog met de 2.0 turbo van 280 pk.
Als versnellingsbak is er alleen nog de ZF-achttrapsautomaat die het vermogen naar de wielen stuurt. Naar de achterwielen bij de instapdiesel en naar de vier wielen bij de andere motorversies. Zoek trouwens niet naar milde of plug-inhybrides: de Giulia stamt duidelijk nog uit een ander tijdperk.
Een vierwielaangedreven Alfa Romeo met voorkeur voor de achteras, een aandrijfas uit koolstofvezel, een motor van 280 pk en een gewicht van 1,5 ton, dat moet wel een voltreffer zijn, toch? Wel, om eerlijk te zijn: nee. Het ligt zeker niet aan het chassis: de Giulia is wat ons betreft gezegend met het beste chassis in zijn segment. Dat combineert als geen ander goed uitgewerkte schokdemping met een perfecte rijdynamiek. Kers op de taart: de snedige vooras is altijd een plezier om te besturen.
Waar de motor dan stokt? Wel, bij de motor. Zo goed de 2.0-viercilinder in de Jeep Wrangler is, zo vervelend is hij in deze Italiaanse berline. Hij is koppelrijk, maar dat is zowat zijn enige kwaliteit. Als het niet de automaat is die aan het twijfelen slaat, dan is het wel het blok zelf dat met meer tegenzin in de toeren klimt dan de technische specificaties ons deden hopen. En dat alles met een dieselachtige klank. Zuinig is hij bovendien ook niet: na een week geraakten we nauwelijks onder 9,8 l/100 km.
Deze Giulia van 280 pk is de krachtigste versie en neemt dus helemaal bovenaan de prijslijst plaats. Hij begint vanaf 53.250 euro als Super, maar deze nieuwe Competizione doet de rekening aantikken tot 64.750 euro. Niet goedkoop, maar toch iets minder duur dan zijn concurrent uit München.
De Alfa Romeo Giulia blijft ook na de facelift een schoonheid. Maar de botox kan niet verbergen dat hij uit een andere tijd stamt. Los van het moeilijke samenspel tussen motor en versnellingsbak is dit nochtans een van de meest dynamische en fijnst sturende berlines op de markt. Dat doet je dan snel het verbruik of gebrek aan hybrides vergeten...
Motor: 2.0 viercilinder, turbobenzine Vermogen: 280 pk Koppel: 400 Nm Overbrenging: 8-trapsautomaat, 4x4 0-100 km/u: 5,2 s Topsnelheid: 240 km/u Koffervolume: 480 l Verbruik: 9,8 l/100 km (gemeten) CO2-uitstoot: 173 g/km (WLTP) Catalogusprijs: € 64.750