Je kan maar beter het hoofd koel houden wanneer je onderweg bent met het nec plus ultra op vier wielen, op alle gebied. Wanneer je de technische specificaties overloopt van de monster uit Molsheim, springen twee elementen naar voor: de koostofvezel monocoque en de aandrijfgroep. Die laatste bestaat uit een 8 liter grote V16-motor, gekoppeld aan een zeventraps dubbele koppelingsversnellingsbak. Wanneer die aan de monocoque bevestigd wordt, ontstaat in de praktijk een raket waarin je met twee kan plaatsnemen.
Theorie
Wanneer je hem voor het eerst ziet, zou je het hem niet aangeven dat de Bugatti Veyron Grand Sport 1,4 miljoen euro (netto) kost. Hij beschikt niet over visuele hulpstukken als spoilers en gigantische luchtopeningen die in het oog springen. Integendeel, het valt net op hoe glad deze Bugatti wel is.
In de carrosserie is vooraan plaats gemaakt voor een dominante koelergrille, maar voor het overige zijn de voorziene luchtopeningen klein gehouden. Diezelfde zin voor pure esthetiek vind je ook aan de binnenkant terug. Geen zee aan knopjes en toetsen om verschillende parameters in te stellen. Nee, naast de versnellingspook vind je slechts één knop, die van de launch control.
Volgens mij hebben de bedenkers van het snelste, meest exclusieve product ooit binnen de Volkswagen-groep, van opdrachtgever Ferdinand Piëch slechts een flinterdun lastenboek gekregen: exclusive performance. Vorm volgens functie, en dat aan een prijs die slechts 350 mensen bereid zijn te betalen.
Op weg
De goede zithouding achter het stuur is snel gevonden. Het fijne stuur ligt goed in de hand, en je vindt er ook de schakellepels om manueel van versnelling te wisselen. Hij blijft automatisch hogerop schakelen wanneer je de toerentalbegrenzer bereikt.
Alles is zo ontwikkeld dat je geen moment afgeleid wordt van je taak van leeuwentemmer. In de Gran Sport hoor je beter hoe de lucht achter je rug naar de motor gezogen wordt, om opeengepakt te worden door de turbo’s. Je hoort in- en uitlaatgeluiden feller dan in het coupémodel. Het gaspedaal reageert minder giftig dan sommige sportwagens met de helft van dit vermogen, en dankzij de lange pedaalweg kan je het vermogen mooi doseren.
Via enkele wegen wen ik eerst aan de afmetingen van de Veyron – exact 2 meter breed – om vervolgens richting Autobahn te snellen.
Zwaargewicht
Flitsend als Mohammed Ali springt de twee ton wegende Veyron vanuit stilstand vooruit. De snelheid bouwt op aan een tempo alsof morgen reeds eergisteren was. Alleen aan de wisselende stand van de toerenteller en het motorgeluid, hoor je dat de DSG-bak alweer van verzet gewisseld heeft.
De acceleratie in de bocht naar de snelweg is zinnenverbijsterend. Voor de bestuurder, niet voor de auto. 250 km/u heeft nog nooit zo snel op de teller – te klein overigens – gestaan. De snelweg lijkt smal, de bocht die eraan komt scherper dan eerst ingeschat. Niet voor deze Veyron, die rustig je bevelen opvolgt. De zekerheid waarmee hij moeilijke opdrachten van zich afschudt, doen je vertrouwen krijgen. De Veyron bijt zich vast in het asfalt, en zal niet gauw loslaten. Geen spoor van zweethandjes bij de bestuurder, zelfs niet bij tempo +200. Te gek voor woorden, maar ook in alle omstandigheden beheersbaar.
PS: voor wie bezorgd is om het milieu: eigenlijk is dit een best ecologische auto. Het normverbruik bedraagt goed 25 l/100 km, maar de gemiddelde Bugatti rijdt jaarlijks slechts 5.000 km. Zo kom je aan een jaarlijkse gemiddelde CO2-uitstoot van 3 ton. Een VW Golf V (115 pk) benzine verbruikt gemiddeld 7 l/100 km. Wanneer die jaarlijks 20.000 km rijdt, stoot hij 3,3 ton CO2 uit. En er rijden meer Golfs dan Veyrons.
