In je leven zijn er ontmoetingen die altijd zullen bijblijven. Wanneer je weet dat je een held uit je kinderjaren van dichterbij leren kennen, dan weet je dat vandaag zo’n dag wordt.
Het leuke wanneer Jaguar familiebanden citeert, je het merk op zijn woord mag geloven. Zelfs wanneer je vraagt om beide eens naast elkaar te mogen zien. Niet veel later heeft de pr-verantwoordelijke van Jaguar het voor mekaar gekregen dat de eigenaar van een Series II E-Type uit 1969 dat wel ziet zitten om zijn parel naast een F-Type Coupé te parkeren. Voor onze fotograaf belooft het een hoogdag te worden.
Uit de mist
Voor de foto’s heeft Frédéric een steenbakkerij gekozen in de omgeving van Boom. De fotolocatie is ’s ochtends nog in nevelen gehuld, wat dit rendez-vous een extra mysterieus tintje geeft. Wanneer we beide Jaguars naast elkaar parkeren, begrijpen we plots waarom alle hoofden draaiden toen we op weg waren naar de steenbakkerij.
Zijn geestelijke opvolger is daarentegen iets langer en veel hoger. Zijn vormen doen denken aan die van de huidige Porsche 911, met brede wielkasten achteraan en een wespentaille. Kijk naar de F-Type en je hapt naar adem. De creatie van Ian Callum kan zelfs de concurrentie aan met de sierlijke Aston Martins die eerder uit zijn pen vloeiden.
Prachtige vergelijkingspunten
Natuurlijk, met deze twee raskatten voor je neus duurt het niet lang voor je op zoek gaat naar de gelijkenissen in hun beider stamboom. Zijn ze echt familie? Het is in elk geval niet moeilijk om gelijkenissen te vinden, maar dan wel met een iets andere invulling.
Wie beide Jaguars vooraan bekijkt, ziet dat het fijne, ovalen radiatorrooster van de E-Type geëvolueerd is naar een grote bek die klaar lijkt om te happen in de F-Type. We zien graag de gewelfde motorkap van de E-Type terugkeren in de F-Type, en met wat goede wil kan je de lichtblokken van de F-Type de moderne interpretatie noemen van de onder plexiglas gestoken ronde lampen van de E-Type. Opzij is er duidelijk evolutie merkbaar, maar even duidelijk een gelijkenis.
Eigen interieur
45 jaar verschil zit er tussen beide Jaguars. De gelijkenissen stoppen dan ook bij het buitendesign. In de E-Type doe je de lichte deur voorzichtig open en glijd je achter het grote stuur. De kuipstoel is afgewerkt in zwart leder. Je merkt dat automatisch vier van je vijf zintuigen alert zijn geworden, nog voor je de contactsleutel hebt omgedraaid. Zelfs je neus krult bij het aangename parfum van de geur van leder, olie, benzine en hout. Je zit laag bij het asfalt, wat een andere kijk op het leven op de weg geeft. Elke andere weggebruiker lijkt minstens op een 4x4. Wanneer je met de palm van je hand over het interieur glijdt, krijgt je brein instant signalen gestuurd. Je geheugen wordt bijgespijkerd met verse herinneringen. Eén beweging van de contactsleutel later, krijgt ook je gehoor de boodschap door dat er met de zescilinder niets mis is. Een al even onvergetelijk moment.
De F-Type kan daar niet tegenop, maar heeft zijn eigen charmes. Dit is een interieur uit de 21ste eeuw. Hij laat een exclusieve indruk na, en heeft op zijn manier een zeer uitgepuurde stijl. Op de middenconsole vind je geen overdaad aan knopjes, en ook het instrumentenpaneel is eerder minimalistisch. Mens en machine worden snel één.
Krachtblokken
Wanneer er met de spieren wordt gerold, blijken beide potente krachtpatsers te zijn. Onder die magnifieke motorkap van de E-Type gaat een zes-in-lijn schuil van 4.235 cc. Die komt aan 265 pk bij 5.400 opm en beschikt over een maximaal koppel van goed 383 Nm. Dit specifieke blok is na zijn restauratie gekoppeld aan een manuele vijfbak van Getrag. In theorie haalt de 1.295 kilogram wegende E daarmee 100 in 7 seconden en een top van 241 km/u. De F staat daar tegenover met een V6 met compressor, en die stopt pas aan 340 pk (450 Nm). In combinatie met de achttrapsautomaat, staat hij al in 5,3 seconden aan 100. De topsnelheid is begrensd op 260 km/u. Knappe cijfers, voor alletwee.
Natuurlijk volstaan enkele kilometers aan het stuur van beide niet om tot echte vergelijkingen over te gaan. Maar de F-Type Coupé is duidelijk zelfs in zijn basisversie al in staat om aardige prestaties neer te zetten, terwijl hij er een gezonde wegligging op nahoudt. Het is wel wennen aan de duivelse klank in de sportstand – opgelet, werkt verslavend – en een stuur dat preciezer mocht, terwijl de ophanging een tikkeltje te hard is. De E-Type is dan weer een teletijdmachine. Je stuurt plots met meer feeling, delicater ook. De ruggengraat blijft gespaard. Het grote stuur valt bijna op je schoot, wat angst geeft om aan het serieuze bochtenwerk te beginnen. Of zelfs maar manoeuvres, je wil toch niet de velgen van zo’n schoonheid bekrassen zeker? Jammer genoeg moeten we de sleutel teruggeven aan het einde van de rit. Maar wat hebben we kunnen dromen.
Met dank aan het Ecomuseum en Archief van de Boomse Baksteen (EMABB - http://www.emabb.be) in Boom voor de fotolocatie
