Test: Kia Stinger – Voor wie heimwee heeft

Het Beiers merk is natuurlijk BMW, dat had u al begrepen. De heimwee, dat slaat op diegenen die zoeken naar de Freude am Fahren van 10 tot 15 jaar geleden waar je nu vruchteloos naar zoekt in het huidige aanbod. Wanneer u op zoek bent naar dit gevoel en niet naar een badge, lees dan vooral verder.

Expressief

Eerst en vooral kunnen we wel stellen dat de Kia alles in huis heeft om een antwoord te bieden op de vragen van badge-snobs. Vooraan is hij echt sportief, zijn fastback-profiel is erg dynamisch, achteraan is hij geïnspireerd. Hij straalt spierkracht uit en beschikt over knappe velgen. Indien hij u al bevalt op deze foto’s, wacht dan maar tot u hem in het echt ziet.

Het interieur baadt in een sportieve sfeer en je komt er niets tekort. Alleen is de keuze voor sommige materialen, zoals het nepleder op de boordplank, niet altijd even goed gelukt. Alleen, zijn we hier spijkers op laag water aan het zoeken? Misschien wel. Vooral omdat we nog niet over de prijs begonnen zijn. Volg ons eerst nog even in onze redenering.

Kleine ontgoochelingen

Kia brengt twee versies van zijn Stinger: de GT Line die keuze laat tussen een 2.0 turbobenzine met 255 pk en een 2.2 diesel met 200 pk. Die laatste is ook beschikbaar met vierwielaandrijving. Dan is er de GT, uitsluitend met vierwielaandrijving voor een 3.3 turbobenzine V6 met 370 pk. Alle motoren zijn standaard samengevoegd met een achttrapsautomaat. Niet van ZF, maar een eigen Kia-product.

Maandenlang had Kia geplaagd en hadden we uitgekeken naar een eerste rit, nog verlekkerd door de eerste verslagen van gelukkigen die al kort even hadden kunnen testrijden. Hoge verwachtingen leiden niet zelden tot teleurstellingen. Dat was ook nu het geval. De V6 bijvoorbeeld is ontworpen om de grote Kia’s en Hyundais in de VS voort te bewegen. Maar hij is lang niet zo gewillig om toeren te maken als zijn Duitse soortgenoten. Vanaf 4.500 opm is hij wild en gewillig, maar we zijn intussen al zo gewoon aan motoren die bij elk toerental paraat zijn. Ook jammer dat er geen echt manuele schakelmogelijkheid aan de automaat verbonden is. Zelfs wanneer je met de hendels aan het stuur aan de slag gaat, merk je dat je toch snel naar volautomatisch overschakelt.

Doet denken aan…

Voor het overige stonden we wel versteld van zijn erg dynamische spirit. De voortrein snijdt gewillig de bocht aan, maar zonder in extremen te vervallen. De achtertrein toont zich niet alleen speels, hij eist zelf zijn rol op. Wanneer je daaraan toegeeft, valt het opmerkelijke evenwicht van de Kia Stinger op. De meeste journalisten op de presentatie waren het met elkaar eens: de Stinger doet denken aan de BMW’s van het einde van de jaren ’90… maar dan moderner. Dat is ook geen toeval, want de man achter de onderstellen van Kia en Hyundai werkte voordien bij de M-tak van BMW.

Het onderstel geeft zich nog beter vrij in de diesel met uitsluitend achterwielaandrijving. De voortrein weet zich voldoende uit de slag te trekken, zelfs zonder bijkomend koppel om hem in de bocht te trekken. De achtertrein moet alle vermogen laten passeren, en dan is er nog tijd om te spelen. Laten we duidelijk zijn: op dit moment zijn er drie berlines die de referentie vormen rond rijdynamiek, elk met hun eigen stijl: de Alfa Romeo Giulia, de Jaguar XF en de Kia Stinger.

De prijs

Nu het plaatje duidelijk is, moeten we het nog over de prijs hebben. Er zijn slechts twee opties in de catalogus te vinden: metaalglanslak en een elektrisch open dak. Al de rest is standaard: leder, duo

Hoeveel is zo’n badge u waard?