Test: Lamborghini Huracan Performante – Gespietst… door Cupido

Na die eerste ontmoeting was ik op mijn hoede voor de tweede. Natuurlijk is het recept niet helemaal hetzelfde. De Porsche stuurt 700 pk naar zijn achterwielen alleen, de Lamborghini heeft ‘slechts’ 640 pk te verdelen over de vier wielen. Maar toch, ze hebben ook raakpunten in hun filosofie. Allebei willen ze een auto die op zich al niet traag is optimaliseren voor circuitgebruik. Laten we dat even in detail bekijken.

'Forged carbon'

De Performante brengt 30 pk meer naar de Huracan. Naast zijn 640 pk beschikt de atmosferische 5.2 V10-motor ook over 600 Nm (+60 procent), waarvan 70 procent al beschikbaar is vanaf 1.000 opm. De Huracan weegt ook 40 kilogram minder. Dat is minder indrukwekkend dan de 116 kilogram die Porsche in de 911 GT2 RS wist te besparen, maar uiteindelijk valt de Lamborghini met 1.382 kilogram lichter uit.

Wie radicaler zegt, zegt ook carbon. Lamborghini probeert daar een verschil te maken met zijn eigen ‘forged carbon’ technologie. Hierdoor kunnen complexe vormen uit één carbonblok worden samengesteld, waar voorheen panelen tegen elkaar moesten worden geplakt. Naast hun lichtheid dragen de carbonelementen ook bij om de aerodynamica te verbeteren. Dankzij de indrukwekkende achterspoiler, de hertekende neus, de overgedimensioneerde diffusor achteraan en actieve flaps vooraan en achteraan ligt de neerwaartse druk van de Performante liefst 750 procent hoger dan die van een gewone Huracan. Een bijzonder spectaculaire auto dus, die meer wil doen dan het oog plezieren.

Filmzaal

Wanneer je neerdaalt in het interieur waar de forged carbon eveneens bijzonder zichtbaar geëtaleerd is, tref je een erg sportieve sfeer aan zoals je zou kunnen verwachten in een Lamborghini. Maar hij is ook minder radicaal dan je zou vermoeden. Wel lijkt hij steeds klaar voor het gevecht. Zijn cockpit lijkt op die van een jachtvliegtuig. Alleen al door die rode klep waaronder de startknop schuilt.

Wanneer je die indrukt, ontwaakt de V10. De uitlaat knalt als een mitrailleur. In het interieur komt dat over als in een filmzaal waar net Apocalypse Now wordt vertoond. Daarna gaat de storm liggen. Een keer alles op bedrijfstemperatuur is, zou je zelfs van een zekere rust kunnen spreken. Tenminste, zolang de auto in de normale rijmodus staat. Dat is ook de modus die ik gebruik om hem voor het eerst te leren kennen.

Bijna perfect

Ik blijft voorzichtig met het gaspedaal, nog met de vorige ervaring in de 911 in gedachten die me terroriseerde. Maar natuurlijk maakt de vierwielaandrijving hier een heel groot verschil. Hierdoor blijft de auto bijzonder stabiel. Ik waag me aan de Sport

Eerlijk gezegd, de acceleraties zijn niet minder indrukwekkend dan in de Porsche. Misschien wat minder brutaal. De versnellingsbak is al even imponerend. Bovendien, er zijn geen gekke reacties. Zelfs op zijn wildst blijft de Lamborghini voorspelbaar. Zelfs wanneer het achterdifferentieel spert, raakt hij niet uit balans. Ik heb niet meer zo’n communicatie gevoeld met een auto sinds de laatste McLaren die ik testte. Te makkelijk? Misschien voor de meest ervaren rijders. Maar voor wie niet per se wil bewijzen dat hij de beste van de wereld is, zal de Huracan Performante de perfectie benaderen.

Bovendien komt daar een verrassend groot gebruiksgemak bij in de stad. In de normale modus zijn de ophangingen voldoende meegaand om over echt comfort te kunnen spreken, zonder daarbij de sportieve sensaties weg te gommen. De motor en de versnellingsbak blijven makkelijk te doseren. Een circuitbeest dus dat zich ook makkelijk laat bedienen bij 50 km/u en steeds klaarstaat om het blik sensaties open te trekken. Ik ben verliefd.