Met de CLS veroorzaakte Mercedes een stijlbreuk. Een berline met steil aflopende daklijn en sportieve allures: het moet zowat het ontstaan van de vierdeurscoupé geweest zijn. Maar geloof het of niet: dat is al bijna 20 jaar geleden. De grote berline met verleidelijke lijnen uit Stuttgart is al even aan zijn derde generatie toe en heeft dus een botoxkuur ondergaan.
Onder het mes
Net als een echte botoxkuur voornamelijk voor het gezicht bedoeld is, zijn de visuele wijzigingen op deze Mercedes CLS ook hoofdzakelijk beperkt tot de snoet. Toch zijn ze niet meteen zichtbaar. Plaats de oude en de nieuwe versie naast elkaar en je begint aan een stevig spelletje ‘zoek de verschillen’. Zelfs wij kunnen er eerlijk gezegd moeilijk de vinger op leggen.
In het persbericht lezen we over een iets aangescherpte voorbumper, vooral bij de luchtinlaten, en een radiatorrooster dat de driepuntige Mercedes-ster trots draagt. Los daarvan zien we nog steeds de verleidelijke lijnen van deze grote vierdeurscoupé en zijn steil aflopende daklijn. We zouden bijna vergeten te zeggen dat de achterbumper een nieuwe sierstrip krijgt. Dat was op het nippertje.
Hallo E-Klasse?
De wijzigingen aan het interieur mag je in dezelfde grootteorde zoeken. Het dashboard wordt nog steeds gedomineerd door de twee schermen van het infotainmentsysteem en het instrumentenpaneel, die elk 12,3 duim groot zijn. Voor datzelfde dashboard is er voortaan openporig bruin notenhout en de bediening op het stuur gebeurt nu via touchpads. Daar zijn we eerlijk gezegd allesbehalve fan van, net als bij onze test met de E-Klasse.
Over de E gesproken: we zouden er onze hand voor in het vuur durven steken dat het interieur van de CLS daar zowat integraal van werd overgenomen. In deze vierdeurscoupé is het plaatsaanbod achteraan weliswaar minder royaal dan in de Duitse taxifavoriet. Idem voor de koffer (520 liter), die in tegenstelling tot andere grote coupés in dit genre geen vijfde deur vormt. Het doet ons de CLS Shooting Brake wat missen...
Alles in lijn
Onder de motorkap vallen er evenmin grote revoluties te bespeuren. Alle motoren zijn nog steeds vier- en zescilinders in lijn. Die aluminium blokken zijn altijd gekoppeld aan een negentrapsautomaat. De instapversie is een 2.0 turbodiesel van 194 pk en 400 Nm. Met milde hybride ondersteuning (die 20 pk extra oplevert) produceert hetzelfde blok 265 pk en 550 Nm in de CLS 300d. De topdiesel is tot slot een 3.0 zes-in-lijn met 330 pk en 700 Nm.
Aan benzinekant vormt een 299 pk sterke viercilinder met milde hybride ondersteuning (CLS 350) de basisversie, terwijl een milde hybride zes-in-lijn 367 pk produceert (CLS 450) en zelfs 435 pk in de 53 AMG. De grote afwezige in dit hele motorgamma is een plug-inhybride.
Love is in the air (suspension)
Wij gingen de baan op met de instapdiesel, kwestie van nog eens iets anders te rijden dan hybrides en elektrische auto’s. Het is meteen fijn om nog eens meer dan 1.000 kilometer rijbereik te zien op het display met een volle tank, maar dat zeggen we misschien beter niet te luid. Een zescilinder staat misschien beter bij de standing van de CLS, maar de vierpitter trekt zich aardig uit de slag. Hij staat steeds paraat en is tegelijk goed gedempt, zeker op de snelweg. Daar werkt de isolatie vooral goed samen met de gunstige aerodynamica om van het interieur een echte cocon te maken.
Op de snelweg voelt de CLS 220d zich dan ook het best. Een heen-en-weertje naar de Bourgognestreek was de ideale gelegenheid om het verbruik te testen. Het resultaat? Gemiddeld 5,3 l/100 km. Op het betalende Franse asfalt doken we zelfs onder de 5 liter. Op vlak van sportiviteit mist deze CLS de boot. De looks beloven een rijbeleving die het chassis niet kan waarmaken. De sportieve ophanging van de (standaard) AMG Line is iets te stug voor alledaagse ritten en niet in zijn element in de bochten. Je kruist dus beter de optionele luchtvering aan.
Prijzen
We zouden niet liegen als we zeggen dat de Mercedes CLS in feite een E-Klasse in een aantrekkelijker jasje is. Er zijn immers heel wat gelijkenissen, maar de vierdeurscoupé verschilt op één punt grondig: de prijs. Met een instapprijs van 73.568 euro is de basis-CLS bijna 10.000 euro duurder dan de equivalente berline. Schoonheid heeft een prijs. De uitrusting is weliswaar hypervolledig, waardoor je alleen een panoramadak of luchtvering in de optielijst hebt aan te vinken.
Conclusie
De kleine botoxkuur verandert de Mercedes CLS niet fundamenteel. Hij is nog steeds even aantrekkelijk en exclusief, en mikt opnieuw op een publiek dat schoonheid boven praktisch gemak stelt. Dat zie je ook aan de eindfactuur...
