Natuurlijk gaat het over vermogen. De 5.5 V8 biturbo komt uit op een vrolijke 585 pk. Oh ja, en 900 Nm aan koppel, een cijfer waar binnen zijn categorie alleen de Bentley Mulsanne aan kan tippen. Maar diens karakter is heel verschillend.
4Matic
Al dat geweld moet langs de AMG Speedshift MCT versnellingsbak passeren, een dubbele koppelingsbak met zeven verzetten. Voor het eerst op een S-klasse AMG, is er vervolgens een keuze. Want de klant zal kunnen kiezen tussen een achterwielaangedreven versie, maar er komt ook een 4Matic met vierwielaandrijving. Een dubbele primeur, want die laatste komt er uitsluitend met de lange wielbasis. Dat kon de vorige S AMG niet zeggen.
Wat blijft er dan over voor de korte wielbasis? In tegenstelling tot de lange kan die wel worden uitgerust met de Magic Body Control sensoren, die het wegdek aftasten op 15 meter voor de auto en zo de schok voelen aankomen en daar de ophanging aan aanpassen. Comfort komt niet veel comfortabeler dan dit. Maar wel een bizarre keuze om de korte versie meer te richten op comfort dan de lange wielbasis. Al vindt men bij Mercedes van niet, want een S-klasse is sowieso afgesteld op comfort. Niet voor sport. Waarom heb je dan die bijna 600 pk nodig? Om de boodschap over te brengen die iemand wil verspreiden die net 151.000 euro – zonder opties – aan een auto heeft gespendeerd. Die wil tonen dat hij het best mogelijke heeft gekocht. Door de S AMG te kopen, toont hij aan dat hij de rebel is binnen de directiekamer. Zonder daarom te zeggen dat hij zijn weekends op de Nürburgring doorbrengt. Al zou zelfs de S 63 AMG zich daar niet helemaal in zijn sas voelen.
Jager
De tovenaars uit Affalterbach hebben bovendien teken gegeven van goede smaak door de zaken niet op de spits te drijven. Zo zoek je hier vruchteloos naar de intussen beroemde ‘AMG’-knop die de instellingen van de ophanging en versnellingsbak naar extremen drijft. Deze auto wil niet koste wat het kost de tegenstand verpletteren. Wie het tempo opdrijft, voelt in snel genomen korte bochten wel hoe die S 63 AMG dat allemaal met brio afhaspelt, maar het gevoel dat uit het stuur opborrelt blijft neigen naar absolute beheersing.
Hetzelfde geldt voor de acceleraties, waarbij je de V8 met een schreeuw van woede richting de top van de toerenteller hoort brullen. Ja, het is een plezier om die motor te horen tekeergaan. Maar het is niet dat je aanvoelt dat hij elke keer opnieuw die 100 km/u in 4,4 seconden moet halen. Hij heeft wel wat beters te doen.
De S 63 AMG is op zijn best wanneer hij een valstrik kan spannen. Wanneer hij op een landweg braaf in de rij zijn moment afwacht om in te halen, om dan genadeloos toe te slaan. Of wanneer hij op de snelweg wacht tot die trage break eindelijk eens van het linkse vak wil verdwijnen. Dan pakt hij graag uit, bij voorkeur met nog reserve onder de voet. Hij klinkt het leukst tussen 2.000 en 4.000 opm. Hij houdt daarbij graag nog wat reserve. Want dat is wat deze S tonen wil: dat hij steeds nog wat overhoudt om jouw grenzen wat verder te leggen. Want dat is uiteindelijk wat macht is: steeds verder proberen gaan.
