Test: Nissan GT-R 2017 – Meer GT dan R

Bijna niet te geloven dat de R35-generatie van Nissan’s topmodel alweer acht jaar meegaat. Nemen we niet de Europese maar de Japanse lancering als startpunt, dan zijn het er zelfs tien - waardoor de GT-R bij de langst lopende modellen van het moment hoort. En toch heeft het team rond Shiro Nakamura beslist om het aureoolmodel nog eens bij te punten, met de grootste verandering sinds de lancering van de Japanse supercar tot gevolg.

Prestige-uitvoering

Kijk daarvoor maar naar het interieur, dat meer dan ooit GT scandeert en de Racing op het eerste gezicht achterwege laat. Niets is evenwel wat het lijkt, vermits de stoeterij er nog maar eens op vooruit gegaan is. Met 20 paarden om precies te zijn, voor een totaal van 570 pk. Ter referentie: in 2009 waren dat er nog 480, terwijl de 0 tot 100-tijd door de jaren heen van 3,6 naar 2,7 seconden gezakt is. Om nog sneller te accelereren, moet je bijna een Bugatti Chiron charteren. Maar die kost dan ook vijftien keer zoveel. De GT-R mag tegenwoordig voor net geen 100.000 euro de deur uit, wat lang geen koopje meer is maar zeker niet overdreven gezien de prestaties. Of wat dacht je van een top van 318 km/u dankzij een met de hand gebouwde 3.8 V6 biturbo?

Esthetisch concentreren de voornaamste wijzigingen zich aan de voorkant. De grotere grille en het V-vormige aanzicht zorgen voor een betere luchtgeleiding, waardoor de motor beter gekoeld wordt en de lucht schoner over de carrosserie glijdt. Daarvoor hebben de ingenieurs trouwens goed naar de Nismo-versie gekeken, die ondertussen ook geüpdatet is.

En toch is het meeste werk naar het interieur gegaan, dat voortaan in twee smaken te hebben is: met strakke Recaro’s als Black en Track Edition, of met (iets) comfortabelere stoelen in de Prestige-uitvoering. Het vereenvoudigde dashboard met het hertekende aanraakscherm hoort daar standaard bij, evenals de schakellepels die niet meer op de stuurkolom zitten maar nu aan het sportstuur bevestigd zijn.

Wilde haren

Het effect van die subtiele aanpassingen wordt meteen duidelijk onderweg. Zo is de automatische versnellingsbak met dubbele koppeling beduidend minder rumoerig bij het aanzetten of in stadsverkeer. De motor is ook stiller onder de 2750 omwentelingen, hoewel de GT-R nu standaard een titanium uitlaatsysteem heeft. Kortom: Godzilla doet deze keer echt volwassener aan, vooral omdat er hard aan de akoestiek is gewerkt. In standje comfort valt de demping zelfs mee, hoewel het geheel nog altijd vrij stug is gezien het prestatiepotentieel dat onder de lange motorkap schuilt.

Zwier evenwel alle parameters in Race en je ontdekt dat de GT-R zijn wilde haren niet kwijt is. Eenmaal voorbij de 3000 toeren resulteert dat in diep V6-gebrul en G-krachten die je niet voor mogelijk houdt, zo hard sleurt de GT-R je naar de horizon. Dat de versnellingsbak maar zes in plaats van zeven of acht verzetten heeft, is in dit geval zelfs een pre. Zo weet je tenminste dat je rijbewijs vanaf derde in gevaar is en in vierde resoluut wordt ingetrokken. Tenzij op de Duitse Autobahn, waar vijfde zich heerlijk elastisch toont en tot ver boven de 250km/u reikt. Zesde heb je in principe alleen maar nodig om 300 te rijden, al doet de GT-R ook dat met de vingers in de neus.

En dan zwijgen we nog over de agiliteit die deze mastodont van gauw 1800 kilo op kleinere wegen aan de dag legt. Want ook op dat vlak is modeljaar 2017 bijgeschaafd. In een notendop: de nieuwe GT-R is misschien iets minder rauw, maar tegelijkertijd competenter dan ooit.