Die traditie kennen we al van bij de Insignia, dat was het eerste niet-premium model dat over verkeersbordherkenning beschikte. De Opel Corsa is nog steeds de enige in zijn klasse die over een volautomatische parkeerhulp kan beschikken. Nu met de Astra gaat Opel het opnieuw hogerop zoeken, zodat iedereen zich een beetje premium kan voelen.
Minder toetsen
Laten we beginnen bij de vorm van de nieuwe Opel Astra. Hij is korter geworden, lager, maar ook strakker en globaal gezien harmonieuzer dan de vorige Astra. De nieuwe Astra laat ook beter de wind langs zijn koetswerk glijden, wat betere verbruikswaarden geeft.
Langs de binnenkant noteren we op verschillende vlakken verbeteringen. Zo is de keuze van gebruikte materialen beter, vind je vooral achteraan merkbaar meer zitruimte en heeft Opel de drukke middenconsole schoongeveegd. De knopjeszee is verdwenen, in de plaats is een nettere lay-out gekomen. Daardoor voelt hij op slag kwalitatiever aan.
De Opel Astra kan extreem luxueus worden voorzien, maar wij halen er even die snufjes uit die Astra uit het premiumsegment heeft geplukt. Zo krijgt hij een rijvaksensor met stuurcorrectie, net als IntelliLuxlichten. Die krijgen niet alleen automatische bediening, ze stralen ook zoveel mogelijk met grootlicht. De lichtbundel wordt automatisch aangepast om te vermijden dat je een tegenligger verblindt door één of verschillende van de 16 leds (per lichtblok) uit te schakelen. Het is een minder gesofisticeerd systeem dan je op de dure Audi’s en Mercedessen vindt, maar het werkt in de praktijk bijzonder efficiënt. De optie kost ook slechts 1.300 euro, wat vier keer goedkoper is dan bij de luxemerken. Dank u Robin Hood.
Groot verlies
Wat? De Astra is iets kwijt? Wat dan? Wel, eigenlijk is het goed nieuws. De Opel Astra verloor liefst 200 kilogram, wat in deze klasse een enorm verschil is. Zowel in het onderstel, het koetswerk, de motoren, de elektronica, de stoelen enzovoort is gewicht bespaard. Wat maakt dat de Opel Astra afhankelijk van de gekozen motor nu tussen 1.250 kilogram en 1.350 kilogram weegt. Er is keuze uit vijf benzinemotoren en drie diesels. Die laatste is telkens de 1.6 CDTi, met 95 pk, 110 pk en 136 pk. De EcoFlex met 110 pk krijgt een gemiddelde CO2-uitstoot mee van 90 gr/km. Bij de benzinemotoren duikt in de Astra de uitstekende 1.0 driecilinder turbo met 105 pk op. Daarnaast vind je een nieuwe 1.4, zonder turbo goed voor 100 pk. Met turbo wordt dat 125 pk en 150 pk. Topper is in afwachting van de OPC de 1.6 turbo met 200 pk.
Onze aandacht ging uit naar de 1.0, omdat we uit ervaring weten dat de motor met dezelfde cilinderinhoud bij Ford het wat moeilijk heeft in de Focus. In de Astra, die minder weegt, is dat absoluut niet het geval. Hier krijg je een basismotor die absoluut niet aanvoelt als het instappertje. Je voelt goed hoeveel verschil 200 kg minder maakt. Goed, wanneer je de berg op moet met familie en bagage in de auto, zal je ook geen mirakels moeten verwachten. Maar in alledaags verkeer en zelfs wanneer je hem aanport, is hij gewillig. Via de manuele vijfbak mogen de 105 pk en 170 Nm snel naar de voorwielen. Je krijgt ook in het sturen met een heel nieuwe Astra te maken. Met name de voortrein, voorheen een klassiek zwak punt bij Opel. Niet zo in de nieuwe Astra. Met de 1.0 beschikken we natuurlijk niet over de grote cavalerie, maar wij weten ook wel hoe je kan doen alsof er veel vermogen naar de voorwielen moet. De Astra doorstaat al onze martelproeven met glans. Hij is zelfs zeer leuk. We kijken nu al uit naar een test met de 1.4 met 150 pk.
Opel doet niet alsof het met de Astra plots naast Audi wil staan, maar zet met de nieuwe Astra wel nogmaals een overtuigend product neer. Hij is in die mate een andere auto, dat ook visueel het verschil tussen de twee generaties groter had mogen zijn. Misschien is dat nog zijn grootste gebrek.
De nieuwe Opel Astra heb je vanaf 17.975 euro. De basisdiesel kost 20.475 euro, terwijl de verbluffende 1.0 turbo op 20.075 euro komt.
