Auto’s worden steeds groter en zwaarder, dat hoeven we je niet te vertellen. De impact daarvan in een stedelijke omgeving is groter dan je denkt. Daardoor smeken steeds meer stadsbewoners om andere mobiliteitsoplossingen, maar een verstokte autorijder op een deelstep krijgen is - zeker in de wintermaanden - onbegonnen werk. Maar wat als je die verstokte autorijder in een guitige microcar steekt? Eureka!
Micro-Isetta
Het Zwitserse Micro Mobility Systems (“Micro” voor de vrienden) vond alvast het warm water niet opnieuw uit met zijn Microlino. Nee, het greep terug naar het verleden. Naar dat van BMW nota bene. Want al in de jaren 50 introduceerde BMW de Isetta als mobiliteitsoplossing, een piepklein karretje met motor achterin en openslaande voorkant.
Gooi daar ruwweg 70 jaar evolutie overheen en je krijgt de Microlino, zowat dé meest gehypte retro-auto naast de Volkswagen ID.Buzz. Maar vergis je niet, want deze Microlino is dan wel volstrekt elektrisch en heeft een top die dubbel zo hoog ligt als die van de Citroën Ami (lees: 90 km/u), maar toch is hij volgens de Belgische wet geen auto, wel een quadricycle. Ook typisch Belgisch: hoewel het geen auto is, moet je toch een autorijbewijs hebben (rijbewijs B).
Batterij op wielen
Micro wil met zijn Microlino dan ook niet wedijveren tegen gevestigde auto’s in het straatbeeld. Nee, deze bubbel op wielen is een oplossing voor de plaats die deze gevestigde waarden innemen in het straatbeeld. Met zijn lengte van amper 2,44 meter en breedte van 1,47 meter past deze Microlino zo goed als in de koffer van elke moderne crossover. Toch biedt deze Zwitser meer dan genoeg plaats voor twee volwassen inzittenden (getest en goedgekeurd) en maar liefst 230 liter aan bagageruimte. Dat is meer dan wat je in een Fiat 500 krijgt.
Kortom: deze Microlino is letterlijk een batterij op wielen. Desgewenst is die batterij dan 6 kWh, 10,5 kWh of 14 kWh groot. De batterij in je smartphone is bijna groter, maar vergeet niet dat de Microlino amper 500 kilogram op de weegschaal zet. Daardoor kan hij respectievelijk pronken met 91 kilometer, 177 kilometer dan wel 230 kilometer aan range in de stad. De elektromotor op de achteras klinkt met zijn 17 pk en 89 Nm want onderbemeten maar toch stelt hij de Microlino in staat om in amper 5 seconden… de 50 km/u aan te tikken. De top van 90 km/u zorgt ervoor dat het kleintje zich ook op gewestwegen uit de slag kan trekken.
Praktisch examen
Op papier beschikt de Microlino dus over de benodigde kwaliteiten om een mobiliteitsevolutie teweeg te brengen. Maar hoe zit het in de praktijk? Autoscout24 ging drie dagen op pad met het kleinood en ondernam verschillende beproevingen die ver buiten de comfortzone van de microcar lagen. Proefauto van dienst? Een Microlino Pioneer Edition met accu van 10,5 kWh. Omstandigheden? Temperaturen rond de 5 graden Celsius.
Al van bij de opstart is het duidelijk dat de Microlino de zaken wat anders aanpakt. Geen resterend rijbereik of verbruik te bekennen op de digitale instrumentencluster, wel de resterende energie uitgedrukt in procent. Daardoor is rijden met de Microlino altijd een berekende gok. De bank valt in de diepte te verstellen, het stuur staat vast. Het zicht rondom is voorwaarts uitstekend maar valt richting de achterkant toch wat tegen. Niet in het minst omdat de Microlino piepkleine zijspiegels gebruikt én geen achteruitkijkspiegel heeft. Een schoenendoos met een dode hoek, niet echt praktisch in de stad natuurlijk.
Goed. Goedkoop ogende sleutel in het contact, aandrijflijn in “D” en aan de zijkant verstopte handrem naar beneden. C’est parti! Al vanaf de eerste meters is het duidelijk dat de Microlino eerder een kart met dak dan een te heet gewassen auto is. Een kart met fors meer vermogen dan je gewoon bent. Hoewel je deze mircocar bezwaarlijk verfijnd kan noemen, weet hij toch een glimlach op je gezicht te toveren… en op dat van passanten.
Stad… gewestwegen… autosnelweg?!
In de stad zoeft de Microlino dan ook als een volleerde acrobaat door het verkeer. De acceleratie is meer dan kwiek genoeg en met zijn dimensies moet je jezelf tegenhouden om niet het fietspad op te rijden. Minder onder de indruk zijn we evenwel van de ophanging. Of eerder: het gebrek eraan. De veerweg is opvallend kort en de dempers opmerkelijk straf. In combinatie met de korte wielbasis stuitert de Microlino onaangenaam op oneffen wegen en verkeersdrempels. Laat daar nu net geen gebrek aan zijn in ons land.
Wat gebeurt er als je de Microlino buiten zijn comfortzone neemt? De lintbebouwing in bijvoorbeeld? Wel, door zijn top van 90 km/u kan hij eigenlijk zonder problemen mee met het gewone verkeer. De blikken die je krijgt als je aan 70 km/u voorbij zoeft, spreken dan ook boekdelen. Anderzijds: na 30 minuten heb je het wel zowat gehad qua zitcomfort. Dagelijks voor je plezier 70 kilometer heen-en-weerpendelen naar je werk met de Microlino? Dat is misschien een brug te ver, al is het praktisch mogelijk. Hoe de Microlino zich op de autosnelweg gedraagt ten slotte? Wel, daarop is het antwoord simpel: de Microlino mag wettelijk niet de snelweg op. “This is not a car”, weet je wel?
Wacht, hoeveel?
De Micro Microlino is een échte stadsrakker die desnoods met zijn rugzakje wat verder op pad kan. Wees je er dan wel van bewust dat het opgegegeven rijbereik niet meer in het bolhoedje zit. Onze versie met “medium” batterij van 10,5 kWh zou zo’n 177 kilometer ver moeten geraken, in de realiteit zat ons verbruik (buiten de stad en met koude temperaturen) nét boven de 10 kWh/100 km. Of anders gezegd: 100 kilometer was geen haalbare kaart. Niet alleen door de accu trouwens, want vanaf 15 procent resterend vermogen gaat de Microlino in een besparingsmodus, waardoor het vermogen wordt getemperd. Onder de 10 procent slinkt de topsnelheid zelfs onder de 20 km/u. In naam van de wetenschap hebben we het lot getart tot 3 procent resterende batterij, maar we moesten concluderen dat je op dat moment over zo weinig vermogen bezit dat een tunnel in Brussel uitrijden geen haalbare kaart meer was.
De Microlino heeft dus zijn beperkingen. Beperkingen die we met liefde door de vingers zien. Want dit ding ziet er schattiger uit dan een doos vol puppy’s. Eén klein struikelblok: de prijs. Want waar zo’n Citroën Ami nog rond de 8.000 euro kost, kent deze Microlino een startprijs van 17.990 euro. Terug op je stoel? De versie met grote accu kost minimaal 22.990 euro. Opgelet dat je niet va… laat maar. Tel daar ook nog de beperkte oplaadmogelijkheden (maximaal 2,6 kW AC) en enkele softwarefoutjes bij op en de Microlino positioneert zich plots als een mobiliteitsoplossing voor de elite. Een gemiste kans.
Conclusie
De Micro Microlino is een ongelooflijk charmante vierwieler die het straatbeeld op zichzelf volledig kan opfleuren. Dankzij zijn maximale snelheid van 90 km/u valt hij ook buiten de stad niet uit de boot. Dit is dus een knappe mobiliteitsoplossing. Al hangt er wel een stevig prijskaartje aan vast.
