Gumpert is een kleine Duitse sportwagenfabrikant. Aan het roer van de Altenburgse firma staat Roland Gumpert, die voordien zijn strepen verdiende als chef motorsport bij Audi, maar die ook mee aan de wieg stond van de Volkswagen Iltis en de Audi Urquattro. In 2001 nam hij de beslissing om zelf een auto te ontwikkelen: de Apollo. Tot vandaag blijft de Apollo het enige Gumpert-model, maar Roland Gumpert broedt op plannen voor drie andere modellen.
Nordschleife
De Apollo is jaar na jaar aangepast en verbeterd, maar blijft er nog steeds even intimiderend uitzien als bij zijn debuut. De Apollo is één en al spierbundel, 4,5 meter lang, 2 meter breed en nauwelijks 1,11 meter hoog. Een racewagen die ontsnapt is van het circuit. Dat laatste is niet overdreven, want de Gumpert Apollo is de snelste seriewagen ooit op de Nordschleife van de Nürburgring. Met zijn tijd van 7 minuten 12 seconden is hij sneller dan een Ferrari Enzo, Pagani Zonda en Maserati MC12.
De ene Apollo is de andere niet. Het vertrekpunt is steeds hetzelfde: een 4.2 V8 Audi biturbomotor, die we onder meer kennen uit de vorige generatie RS6. In het basismodel is hij goed voor 650 pk, in de ‘S’ wordt dat meer dan 750 pk en in de Apollo R ten slotte, kijk je aan tegen een bom van 840 pk die in je rug duwt. Carbon- en kevlarcomponenten voor koetswerk en chassis houden het gewicht beperkt tot 1.200 kilogram. Met wat meer luxe aan boord – airco, satnav, sound system – loopt dat op tot 1.350 kilogram.
Twee keer niks eigenlijk voor zoveel vermogen, en dat zie je ook aan de prestatiecijfers: in 3 seconden flitst hij naar 100 km/u, de topsnelheid kan oplopen tot 360 km/u, afhankelijk van de gekozen versnellingsverhoudingen en het aeropakket. De reuzenspoilers dienen om je tegen het wegdek geplakt te houden, “met zijdelingse G-krachten die zelfs met de standaardbanden kunnen oplopen tot 1,5G”, dixit Roland Gumpert.
Rond en rond
Wat dat geeft, mochten we zelf op circuit ervaren. Wel, de tractiecontrole die het vermogen met 25 procent terugschroeft in precaire situaties en het messcherpe stuurgedrag helpen om snel vertrouwen te winnen. Het beest intimideert, de turbo sist en ratelt. En plots, zonder waarschuwing, sta ik met de neus in de omgekeerde richting. Niet goed genoeg aangevoeld, en vooral, het te voorzichtig aan gedaan. De Apollo is ontwikkeld om hard te gaan, en bijt wanneer hij niet tot het uiterste gedreven wordt. Testpiloot Markus Gruber legt uit dat je een duizendtal kilometers nodig hebt om de wagen gewoon te worden, daarna ben je hopeloos verslaafd en wil je alleen maar meer.
Nu goed, verondersteld dat je de nodige 300.000 euro op de rekening staan hebt voor het basismodel. Voor de ‘S’ mag je rekenen op 400.000 en de ‘R’ doet er daar nog eens 100.000 euro bij. En je mag met de ‘R’ niet de straat op. Wie koopt nu zoiets? Kerels die een Lamborghini wat gewoontjes vinden. Met velen zijn ze niet, maar ze bestaan.
