Test: Porsche 911 GT2 RS – Ego-killer

De GT2 is steeds de krachtigste, de snelste en de meest radicale onder de 911’s geweest. Een racebeest dat nauwelijks aangepast de openbare weg wordt opgestuurd. Naast veel vermogen kenmerkt het lage gewicht de racewagen ook. En op dat vlak hebben de Porsche-ingenieurs indrukwekkend werk verricht.

116 kilogram lichter

Om te beginnen moest de vierwielaandrijving wijken van de 911 Turbo, die als basis dient voor de GT2 RS. Hetzelfde lot was de achterbank beschoren, de airco en het multimediasysteem, al is het mogelijk die laatste twee via de optielijst opnieuw toe te voegen. Vervolgens heeft Porsche de motorkap en de voorvleugels, de behuizing van de intercooler, de luchtinlaat, de spoilers en zelfs de scharnieren van de motorkap vervangen door carbon exemplaren. Voor het dak is magnesium gebruikt, de demper van de uitlaat is van titanium en de ruiten zijn vervangen door ‘Gorilla Glass’ (zoals van een smartphone. Porsche won zo 116 kilogram, wat de 911 GT2 RS op 1.470 kilogram brengt.

700 pk

De 3.8 flat-six uit de 911 Turbo S werd net zo grondig aangepakt. Vooral de sturing van de luchtstroom is herwerkt. De turbo’s zijn wat ‘serieuzer’, de toerentalbegrenzer wordt opgetrokken naar 7.200 opm, de koeling is verbeterd, kortom: 700 pk en 750 Nm liggen klaar. Voor een zescilinder is dat hallucinant veel. De achterwielen krijgen de volledige cavalerie te slikken via een PDK 7-traps dubbelekoppelingsbak. Die is ook herwerkt.

Behoedzaam

Alvorens met de sleutels in de hand naar mijn allereerste kennismaking met de 911 GT2 te sprinten, had ik me toch wat ingelezen. En was ik me volledig bewust van zijn reputatie. Dit is de meest extreme 911 die Porsche aanbiedt, de auto die het dichtst aanleunt bij een racewagen, met al wat dat impliceert qua agressie op alle niveaus. Om eerlijk te zijn: ik ben niet de slechtste achter het stuur, maar ik ben ook geen piloot. Ik had dus wel een beetje een vermoeden van wat me te wachten stond.

Beginnen doen we op de openbare weg, waar zijn brutale karakter al doorschemert. De bijzonder harde vering maakt hem erg springerig op slecht wegdek. Wanneer slecht wegdek plots opduikt in een snelle bocht… is het tijd om onderbroeken te verversen. En dat was nog maar het begin.

Angst

Porsche stuurde ons het circuit van Portimao op, in het zuiden van Portugal. Met de bedoeling om acht rondjes in het spoor te blijven van een ‘huispiloot’, ook in een GT2 RS. Mijn ‘haas

De rondjes volgen elkaar op. Misschien is het door vermoeidheid, maar de concentratie verslapt. Mijn remmanoeuvres, mijn timing, mijn dosering… het laat allemaal te wensen over. Ik word er me ook bewust van hoe de GT2 RS mijn nek martelt. Ik krijg klappen. Ik weet ook wel dat de elektronica waakt en dat er niets mis zal lopen, maar toch: ik krijg het benauwd van deze auto. Hij maakt duidelijk dat hij je je fouten niet vergeeft, maar ze net onderstreept in fluokleuren.

Respect

Wanneer ik uitstap, ben ik helemaal op. Slappe benen, bibberende handen,… Dit is geen auto voor mij, en al evenmin voor het merendeel van de andere mensen. Maar ik bewonder en respecteer deze demonstratie van het kunnen van Porsche wel. Ik ben ook helemaal gek van deze motor die er steeds met de kracht van een sloophamer tegenaan beukt. Maar wie dit echt wil benutten, moet beter kunnen rijden dan ik. Een echte piloot dus. Met 292.000 euro op zak bovendien.