In afwachting van de Swift Sport, die in Frankfurt debuteert, gaat het om de eerste motor die het onderstel van de Swift toelaat open te bloeien. Tot nu toe moest de Swift zich uit de slag zien te trekken met een 1.2 benzine met 94 pk. Die is nogal ‘alles of niets’. Van zodra de naald van de toerenteller boven 4.000 opm klimt, wordt hij wakker en gaat fris en monter aan de slag, begeleid door een sportief gezang. Maar onder 4.000 opm geeft hij helaas niet thuis.
Vergelijking
Nochtans, toen we er voor het eerst mee reden, wisten we de 1.2 best naar waarde te schatten. Alleen hebben we toen niet vermeld dat hij wat verbleekte in vergelijking met de 1.3 benzine die hij verving. Maar veel keuze had Suzuki niet, en de andere merken al evenmin, want het was een kwestie van minder uitstoot voor de milieunormen, en dat gaat steeds ten koste van trekkracht onderin de toeren. Tenzij je een turbo in het spel brengt natuurlijk.
De 1.2 levert dus eerlijke prestaties zonder dat je daarvoor moet boeten aan de pomp. Maar je bleef wel met het gevoel zitten dat je pas echt het rijplezier van de Swift kon ontdekken als je de motor zowat de nek omwrong. Dat probleem wordt opgelost met de komst van de kleine turbodiesel, die wel over trekkracht bij lage toeren beschikt. Deze motor doet de Swift al bij lagere snelheden schitteren, zelfs in stadsverkeer.
Properder
De 1.3 DDiS behoudt de prestaties van voorheen: 75 pk en een maximum koppel van 190 Nm vanaf 1.750 opm. Dat volstaat om de nauwelijks 1.000 kg wegende Swift vlot voort te bewegen. Toch kreeg Suzuki het gemiddeld verbruik naar beneden. Van 4,5 l/100 km zakt hij naar 4,2 l/100 km, en hij daalt van 120 gr CO2/km naar 109 gr. Voor het eerst komt de Swift zo in aanmerking voor de federale korting van 3% op de aankoopprijs van 14.540 euro. Kom Suzuki, doe nog een kleine moeite met een start/stop, en de drempel voor de 15% korting is bereikt.
Plezier
De Swift tovert snel een glimlach op het gelaat van zijn bestuurder. Eindelijk beschik je over de hernemingen bij lage toeren waar de Swift recht op heeft. Het vermogen passeert vlot langs de voorwielen. Op rotondes toont de Swift zich een uitblinker. We stellen ook vast dat Suzuki flink gewerkt heeft aan de geluidsisolatie. Goed, het is niet van het niveau van een S-klasse, of zelfs maar een Polo, maar we kunnen niet zeggen dat we ons geërgerd hebben aan motorlawaai. Op de snelweg is de verbetering het grootst, want voor het eerst beschikt de Swift diesel over een zesbak, met uitstekend gespreide verhoudingen.
En toch...
We hebben ons kostelijk geamuseerd met de Swift DDiS, en toch zitten we met een onaangenaam gevoel. Hoewel we bijzonder tevreden waren met ons gemiddeld testverbruik van 5,5 l/100 km, met heel wat stadsverkeer, schuilt net daar ons dilemma. Nu eindelijk iedereen begint in te zien dat een diesel in de stad niet het beste idee is voor de gezondheid van de stedelingen, komen we hier pochen met het plezier dat we met de Swift diesel in de stad hebben gehad. Een ideologische spreidstand waar we het moeilijk mee hebben. Diesel heeft zeker een plaats, maar dan voor lange verplaatsingen. We wachten dan ook met ongeduld op de Swift Sport benzine, om een nieuwe favoriet te kunnen aanduiden.
